Mijn oom van 85…

Een levensloop op rijm, uitgesproken op de muziek van mijn buikorgel. Zondagmiddag, 20 december, als een verrassing gepresenteerd aan de jongste broer van mijn moeder. Een paar dagen vóór zijn verjaardag, om zoveel mogelijk te kunnen voldoen aan de corona-bezoekrichtlijnen. Hij is 23 december 1935 geboren. Twee dagen voor Kerst 2020 dus 85 jaar geworden.

Zijn oudste dochter Paulien had me benaderd en samen hebben we aan de verrassing voor haar vader verder inhoud gegeven. Die zondagmiddag was het zover. Als ik de reacties achteraf mag geloven, dan was het een succes. Zelf heb ik dat ook wel zo ervaren. Leuk hoe van het een het ander komt. In mererlei opzicht. Maar daar zo meer over.

Het was fijn om het te mogen doen. Behalve mijn oom en tante waren Paulien met haar man Leo en haar broers Twan en Geert met zijn vrouw Josina aanwezig. De jongste zus Annette kon via de mobiel vanuit Schipluiden meekijken en meeluisteren naar de voordracht. Haar man Carl, die blind is, luisterde mee. Kinderen en aanhang, een dankbaar publiek.

Op ereplaatsen, met de rest min of meer op corona-afstand, waren ze met z’n allen getuige van de aubade op rijm en muziek. Het was precies waar ‘Tekst op maat’ voor bedoeld is. ‘Tekst op maat’ is één van mijn tegenprestaties, beschreven op de culturele crowdfundpagina voordekunst.nl, bij mijn lopende boekproject ‘Waar het hart vol van is…’.

Paulien had die optie daar pakweg drie weken eerder gelezen en zag het toen meteen voor zich. Een perfect cadeau voor haar vader, vond ze. Haar vader -mijn oom- die altijd voor iedereen klaar stond en nog steeds klaar staat, maar daarvoor zijn hele leven lang al alle bedankjes wegwuift en fysieke cadeaus blijkbaar steevast becommentarieert met de woorden ‘had niet gehoeven’ en ‘wie heeft dat bedacht’. Juist een verrassing zoals deze zou hij zeker kunnen waarderen.

Vooral omdat hij zelf op allerlei gebied creatief was en is. Met tekenen bijvoorbeeld. Of keramiek en schilderen. En dichten is hem ook niet vreemd. Vandaar. Ik had de indruk dat hij genoot van de voordracht . ‘Had niet gehoeven’ heb ik in ieder geval niet gehoord en het ‘wie heeft dat bedacht’ was eigenlijk een overbodige vraag: zijn eigen kinderen, op basis van mooie herinneringen vanaf hun vroege kindertijd tot aan vrij recent.

Later, in de huiskamer, hebben we de achtergrond van de aubade toegelicht, want hij is wel iemand die graag weet hoe het zit. Mijn oom, zittend in zijn fauteuil, luisterde op gepaste corona-afstand naar de uitleg. Ik vertelde van het boekproject en de crowdfunding die zo voorspoedig verliep dat het boekproject op enig moment zelfs was uitgebreid met een grafische component. Dat ik daarvoor mensen had gevraagd om een visuele vertaling te maken bij een gedicht van mij.

‘Dat kun jij ook wel doen, Pap’, zei Paulien toen. Waarom eigenlijk niet, was mijn eerste gedachte. Dus dat zei ik ook. Mijn oom hoorde het aan, zei verder niets maar stond even later op en liep naar de kast. Daar rommelde hij heel even maar pakte er toch vrij doelgericht iets uit. Het was een ets die hij vroeger gemaakt had. Hij had er ook nog één van de eerste drukken bij. Met een soort van ingehouden trots doorbrak hij even de corona-barrière en legde het etsplaatje en het gedrukte exemplaar voor me neer op tafel. Gemaakt, vertelde hij, in 1985, als uitnodiging voor zijn familie, op zijn 50-ste verjaardagsfeest.

Toen wist ik. Dit moment wil ik vastleggen. Mijn oom, die op deze manier zonder woorden niet alleen zijn waardering uitsprak voor wat hem zojuist buiten was ‘aangedaan’, maar die daarmee in feite ook liet zien waar het in het leven om gaat. In metaforische zin was de etsplaat de bron en de afdruk een afgeleide daarvan. Gelijkend maar nét even anders. Zoals kinderen een afgeleide zijn van hun ouders. Op ze lijken, maar toch allemaal heel eigen zijn en vaak nét even anders.

In het laatste couplet van de levensloop op muziek stonden twee zinnen:

prachtig erfgoed uit een bron
die bij jou en Nelly ooit begon

Nelly is al 55 jaar zijn vrouw. Ze kregen vier kinderen, die op hun beurt ook weer kinderen kregen. Prachtig erfgoed. En ik kon het niet helpen om even aan mijn eigen moeder te denken. Zijn zes jaar oudere zus, als ze nog geleefd had. In zijn ogen vol trots zag ik heel even haar voortdurende aanwezigheid. Een mooie ‘reproductie’ van herinneringen en toekomst, gevangen in één blik.

Eveneens te zien in één ets uit 1985. Met wat extra fantasie staan de twee eksters symbool voor ons allemaal. We komen uit elkaar voort, zijn er voor elkaar en voeden elkaar. Met het leven. Altijd. Vanuit de bron.

de bron…
… en de afgeleide

Gedicht in beeld…

Onlangs het werk opgehaald dat Helmie van de Riet maakte bij een van mijn gedichten. Heel apart en een mooie ervaring om de verbinding die zo ontstaat, samen te delen. Spannend ook.

Het voelde een beetje als het uitpakken van een cadeautje. Voor Helmie bleek het spannende er in te zitten of haar werk wel zou voldoen. Zoals je van een cadeau dat je geeft, nooit weet wat de jarige er van zal vinden.

Ze had haar werk in een mooie doos bewaard, die ze in het midden van de tafel had neergezet. Pas na een tijdje -ze schonk eerst nog een bakje thee in- maakte ze me er op attent. ‘Maak nou eens open’, zei ze. Pas toen werd me duidelijk dat haar werk daarin al die tijd had liggen wachten om bewonderd te worden. En bewonderd werd het!

Het werk van Helmie bij het door haar gekozen gedicht. Mooi!

Zo gaan16 mensen ieder een ander gedicht uitzoeken. Ik ben heel benieuwd hoe dat gedicht hen inspireert tot het maken van een eigen werk, ter illustratie van dat gedicht. De combinaties gaan een prominente plaats krijgen in het boek dat ik aan het maken ben. Behalve de geïllustreerde gedichten komen daarin ook andere gedichten, columns en korte verhalen die ik de afgelopen 14 jaar geschreven heb. Het wordt een stevig boek…

Ook nieuwsgierig? Je kunt vóórintekenen om het boek te ontvangen als het klaar is. De totstandkoming wordt mogelijk gemaakt door crowdfunding. Klik naar mijn campagnepagina op voordekunst.nl voor meer informatie. Het boekproject heeft de werktitel ‘Waar het hart vol van is…’. Of dat ook de titel gaat worden? Zou kunnen, maar het kan na gisteren ook best iets worden met vlinders…

💙Provincie Limburg…

‘Project gesteund door’ staat er sinds gisteren onderaan mijn campagnepagina op voordekunst.nl. En daaronder staat het logo van de provincie Limburg. Mijn boekproject met de werktitel ‘Waar het hart vol van is…’ heeft provinciale steun verworven! En dat is gebeurd dankzij de bemiddeling van de mensen achter voordekunst. Laura om precies te zijn. Dus dank! Een enorme impuls in de goede richting om mijn boekproject door middel van crowdfunding te laten slagen. Ik sta nu op 70% van het streefbedrag. Nog 30% te gaan!

Op de homepage van voordekunst.nl staan vijf zinnen, die precies vertellen waar het op deze creatieve crowdfundsite om draait:

  1. Voordekunst is hét platform voor crowdfunding in de creatieve sector.
  2. Doneer.
  3. Start een campagne.
  4. Maak het samen.
  5. Doe het voordekunst.

Zin 1 is duidelijk. Mijn boekproject staat nu op dat platform, dat dit jaar haar 10-jarig bestaan viert. Need i say more. Zin 2 is extreem kort en krachtig: Doneer. Zelf heb ik dat bij verschillende projecten gedaan. Vanwege de projecten, maar ook omdat ik het principe van crowdfunding en tegenprestaties ondersteun. Zin 3 roept iedere ‘creatief’ op om zelf een campagne te starten. Ik kan dat alleen maar aanraden. Zin 4 slaat een brug tussen de initiatiefnemer(s) van een campagne en de donateur(s) aan die campagne. En zin 5 is de pay-off, die als onderliggende motivatie voor beiden geldt.

In deze vijf zinnen zit ook het doel verborgen van de samenwerking tussen voordekunst en de provincie Limburg. Dat doel is namelijk ‘om de crowdfunding voor kunst en cultuur in de provincie Limburg te stimuleren, zowel bij kunstenaars en kunstinstellingen (projectmakers) als bij potentiële donateurs.’ En dat lijkt heel aardig te lukken. Mij hoor je in ieder geval niet klagen. De provincie wil niet alleen makers, maar ook potentiële donateurs stimuleren. En ook dat gaat ze niet verkeerd af.

Uit een rekensommetje met gegevens die ik vind op voordekunst.nl blijkt dat de verhouding tussen het bedrag dat de provincie sponsort en het bedrag dat door de campagnes vervolgens zelf nog wordt opgehaald, 1 staat tot 3 is. Elke euro van de provincie blijkt uiteindelijk nog 3 euro sponsorgeld te hebben opgeleverd. Mooi toch?

Let wel, het gaat hier over gemiddelden. Het is uiteraard geen garantie dat die verhouding standaard bij elke campagne opgaat. Die 30% voor mijn boekproject moet dus nog wel gewoon worden waargemaakt. Ik wil daarom ter afsluiting vooral even de aandacht vestigen op zin 4: Maak het samen. Het boek maken, samen met jou. Omdat ik hoop dat jij er zó nieuwsgierig naar wordt, dat je het bij voorbaat al wil hebben.

Als dat zo is, dan kun je dat meteen regelen door hier te klikken!

En mocht je al gedoneerd hebben, dan wil ik jou, en bij deze nogmaals de provincie, daarvoor hartelijk danken. 💙

Eén derde…

Gisteren schreef ik op mijn campagnepagina van voordekunst.nl een update waarin ik aangaf dat 31 % van het bedrag, dat nodig is om mijn boek te realiseren, al binnen was. ‘s Avonds was dat al 36%, dankzij opnieuw een gulle donatie! Zo fijn om te zien dat er animo is voor het boekproject dat ik de werktitel ‘Waar het hart vol van is..’ heb meegegeven.

Ik maakte in mijn update een rekensommetje, dat gebaseerd was op de 35 donateurs, die samen voor die 31% hadden gezorgd, ongeveer een derde. Heel kort door bocht zou dat kunnen betekenen dat er dan nog zo’n 70 donateurs bij zouden moeten komen om het streefbedrag te halen. Maar ik constateerde tegelijk dat die rekensom niet echt een reële voorstelling van zaken was. Want afhankelijk van de tegenprestatie die men koos, zou het totale donatiebedrag ook sneller kunnen oplopen. En prompt volgde ‘s avonds een donatie, die dat meteen bevestigde!

In dat verband wil ik twee tegenprestaties wat uitgebreider beschrijven. Ik ben er zelf namelijk best enthousiast over en ik zou er nog enthousiaster van worden als deze tegenprestaties ook daadwerkelijk worden gekozen. Dan komt de realisatie van het boek namelijk stap voor stap steeds dichterbij. Een boek waar ik óók heel enthousiast over ben…

  1. Tekst op maat…
    Er zijn legio gelegenheden waar een creatieve bijdrage zeer gewaardeerd wordt en helemaal op z’n plaats is. ‘Tekst op maat’ is zo’n creatieve bijdrage. Zijn je ouders 50 jaar getrouwd? Is er een jubilaris op je werk? Een jarige in de familie? Iemand die je om een andere reden wil verrassen? Met ‘Tekst op maat’ kan ik die creatieve bijdrage voor je verzorgen. Aan de hand van een voorbespreking krijg ik van jou wat gegevens over de persoon (of gelegenheid) in kwestie. Ik maak daar dan een tekst op rijm van, die ik op een vooraf afgesproken tijdstip kom voordragen, op muziek van mijn buikorgel. Dat kan in overleg overdag, ‘s avonds of in het weekend. Ik beloof je -en ik kan uit ervaring spreken- dat de verrassing compleet zal zijn en dat succes gegarandeerd is! Deze tegenprestatie staat voor een bedrag van ‘€ 175,- of meer’ gelabeld op mijn projectsite van voordekunst. Maar daar krijg je behalve het bovenstaande dan ook drie boeken bij, waarin jouw naam als gulle sponsor zal worden vermeld.
  2. Topsponsor…
    Deze tegenprestatie biedt de meeste mogelijkheden voor iemand die zelf met een grandioos idee speelt om mij ‘in te zetten’ voor zijn of haar doel. Met of zonder mijn buikorgel, al dan niet gebruikmakend van mijn inbreng van tekst, gedichten of verhalen en in welke combinatie van de voorgaande mogelijkheden dan ook. We vullen de tegenprestatie samen in en ik ben heel benieuwd naar je creatieve ideeën, waar ik heel graag een bijdrage aan wil leveren. Deze tegenprestatie is gelabeld met ‘€ 350 of meer’. Hier horen dan vijf boeken bij, waarin uiteraard naamsvermelding aan de orde is. Ik stel me voor dat deze tegenprestatie vooral iets zou kunnen zijn voor bedrijven, die op zoek zijn naar een ludieke invulling van een happening of bedrijfsbijeenkomst. En dan uiteraard na de hele corona-perikelen…

Ik realiseer me dat het kiezen van (een van) deze twee tegenprestaties niet voor iedereen voor de hand ligt. Maar onbekend maakt onbemind, dus vandaar toch even in de schijnwerpers. En voor de duidelijkheid: iedereen die kiest voor een andere tegenprestatie wil ik bij deze ook alvast heel hartelijk bedanken!

De komende vier weken ligt er heel veel stil door corona. Ik wens iedereen toe, dat men die periode goed en gezond door gaat komen. Hopelijk kunnen we straks samen constateren dat we het opnieuw doorstaan hebben en er weer sterker van zijn geworden. Misschien een goed onderwerp voor een volgende column… Want ook hier geldt: ‘Waar het hart vol van is…’

Volhouden… (foto Nick Fewings | Unsplash.com)

Leeslint…

In ‘Over ons’ op de creatieve crowdfund-site van voordekunst.nl wordt uitgelegd waar dat platform voor staat. In die tekst staan een heleboel mooie woorden. Positieve beweging; doelen bereiken; kunstenaars; creatieve sector; maatschappelijk belang, ervaren; zien, horen, proeven of in werking zetten; kunst die moet. Het zijn allemaal mogelijke antwoorden op de vraag die op gezette tijden de afgelopen week door mijn hoofd ging: Waarom zou iemand een boek willen met mijn columns en gedichten? Dat kan om de redenen die voordekunst hierboven beschrijft, maar ik wil zelf ook een antwoord formuleren op die vraag. Daarbij moest ik denken aan de metafoor van een leeslint. Waarom? Daarover zometeen meer.

‘Waar het hart vol van is…’. Dat is de werktitel van het boek dat ik wil maken. Daarin komen columns en gedichten die ik al vanaf 2006 op mijn blogsite bewaar. Geschreven vanuit hoe ik naar de wereld kijk. Naar de mensen om me heen, naar gebeurtenissen dichtbij en veraf. Naar emoties die mij raken. Daar geef ik woorden aan. Woorden zoals ‘leeslint’. Omdat ze me bezighouden. Iets in me losmaken. Iets dat ik wil vasthouden en tegelijk wil delen.

Wat ik in al die jaren heb gemerkt, is dat woorden die vanuit die intentie op papier komen, niet alleen mijn gevoel weergeven, maar vaak ook dat van de mensen die de verhalen lezen. Blijft de vraag wat dan nu de link is naar het leeslint? Nou, in het boek komt wat mij betreft een leeslint. Waarom? Daarover zo meteen meer. Eerst nog wat over die andere vraag die ik me stelde. Waarom überhaupt een boek? En daarmee gaat het eigenlijk ook over het schrijven zelf.

Dat is namelijk geen bewust verwoorden van wat ánderen voelen. Het schrijven is elke keer opnieuw een uitdaging om zo duidelijk mogelijk te vertellen wat ik zélf voel. Soms vanuit blijdschap, soms vanuit verdriet. En soms weer vanuit een andere emotie. Altijd vanuit mijzelf, maar nooit uniek. Want juist het universele van emoties zorgt voor herkenning. Herkenning die voor troost kan zorgen. Of voor herbeleving van vreugde. Het is juist dát wat ik -misschien niet geheel onbescheiden- als antwoord zou willen geven op de vraag waarom iemand mijn boek met verhalen en gedichten zou willen hebben. Omdat je er jezelf in kunt herkennen.

In verhalen, columns of gedichten zitten emoties die herkenbaar zijn. Niet met die bedoeling bewust er in gestopt, maar vaak voelbaar verweven met de woorden en vervlochten in de zinnen. Wat ik voel of denk kan hetzelfde zijn als wat anderen voelen of denken. Dát als lezer in woorden terugzien en dan je eigen emotie daarin herkennen en doorleven, dát is waar het om gaat. Zo’n boek wil ik maken. Een fysieke drager van verhalen en gedichten die op elk moment bij iedereen iets los kunnen maken. Op elke pagina opnieuw. En dat alleen omdat die emoties bij mij op enig moment in het verleden geleid hebben tot ‘vertalingen’ ervan. Nu bij elkaar gebracht in een boek. Mét leeslint.

Want zo’n leeslint, bedacht ik gisteren, is eigenlijk wel een hele mooie metafoor. Op elke plek in het boek is het een aanduiding van waar je bent gebleven. Waar was ik? Waar ben ik? En zelfs, tussen de regels door misschien wel, wie ben ik? Wat raakt mij hierin? Met andere woorden: Waar loopt mijn hart van over?

Het boekproject ‘Waar mijn hart vol van is…’ staat op voordekunst en het boek komt er als jij dat wil. Daar staat dan uiteraard ook iets tegenover. Een leuke tegenprestatie behoort tot de mogelijkheden als je vóórintekent middels een donatie. Misschien dus ook een boek voor jou? Mét leeslint, als alles doorgaat. Mocht het benodigde streefbedrag via crowdfunding onverhoopt niet gehaald worden, dan komt jouw donatie gewoon weer terug op je rekening. Maar dat terzijde. Wat voor kleur zal ik het lint geven…

Kriebels… (2)

Een aantal van jullie heeft het misschien via Facebook al voorbij zien komen. Mijn voornemen om een boek 💙 te gaan maken waarin mijn columns en gedichten gebundeld gaan worden. Via de creatieve crowdfundsite voordekunst.nl heb ik daarvoor een projectpagina mogen opstarten. Net als vier jaar geleden. Toen ontstond op die manier mijn eerste boek ‘Tijd heelt alle woorden’.

Vier jaar en een heleboel columns en gedichten verder, begint het opnieuw te kriebelen. Hoe mooi zou het zijn om wat jarenlang met eentjes en nullen digitaal is vastgelegd nu met letters en inkt tastbaar te maken. Vanaf 2006 staat wat ik denk en dicht op mijn blogsite. Maar daarvóór schreef ik al. Het voelt goed om ook daar weer eens heel zorgvuldig doorheen te gaan. Verrassend wat ik allemaal tegenkom.

In mijn nieuwe boek wil ik dat een plaats gaan geven. Chronologisch of via een andere indeling, waarover ik mijn gedachten nog mag laten gaan. Daar is alle tijd voor want mijn nieuwe boekproject op voordekunst is nog maar net opgestart. Ik herinner me van vier jaar geleden dat hoe dichter het totale donatiebedrag in de buurt kwam van het streefbedrag om het boek te kunnen realiseren, hoe meer energie en ideeën er ontstonden om dat letterlijk verder vorm en inhoud te geven.

Of dat nu ook weer zo gaat lopen? De tijd zal het leren. Als je nieuwsgierig bent naar mijn verhalen en gedichten en het lijkt je wel wat om die verzameld te hebben in een mooi vormgegeven boek, dan wil ik je bij deze verwijzen naar mijn projectpagina op voordekunst.nl. Werktitel van mijn nieuwe boek: ‘Waar het hart vol van is’.

Er zijn columns en gedichten die ik sowieso een plek wil geven in mijn boek. Dat zijn de verhalen over mensen die niet meer onder ons zijn, maar heel vaak nog wel in onze gedachten. Een universele kracht zit er in die herinneringen. De indrukken die afscheidsmomenten teweeg brengen, die voelen op de een of andere manier speciaal. Als er iets is ‘waar het hart vol van is…’.

Maar misschien heb jij ook nog wel een idee voor een verhaal of gedicht dat in mijn nieuwe boek een plek mag krijgen? Ik kan me voorstellen -en dat bedenk ik nu spontaan- dat jouw persoonlijke motivatie waarom je dat vindt, een aardige toevoeging zou kunnen zijn bij het betreffende verhaal of gedicht. Afijn, je ziet dat het nog plezierig borrelt in mijn hoofd. En als je dat hoofd wil zien en horen vertellen over het nieuwe boekproject, dan kun je hier klikken om op mijn projectpagina van voordekunst te komen.

(Prettig voordeel is dat je daar ook kunt doneren om vóór in te tekenen voor het boek…📖 💙)

Niet alleen voor schrijvers is voordekunst.nl een prima startplatform!

Kriebels…

Rond deze tijd, drie jaar geleden, startte ik mijn eerste creatieve project via de crowdfundsite ‘voordekunst.nl’. Geselecteerde columns en gedichten bundelen in een boekwerk, dat wilde ik. En hoe blij was ik dat via voordekunst zoveel donateurs destijds bij voorinschrijving al aangaven het boek te willen ontvangen! Het benodigde streefbedrag werd zelfs ruim overschreden! Ik kon toen extra pagina’s toevoegen en het boek zelfs van een luxere harde kaft laten voorzien. ‘Tijd heelt alle woorden’ werd werkelijkheid.

We zijn nu drie jaar verder en ik merk dat het weer begint te kriebelen. Ik wil graag opnieuw iets tastbaars maken. Het aantal columns en gedichten is in drie jaar tijd enorm gegroeid. Onlangs heb ik de totale inhoud van mijn website geertvandenmunckhof.com in één document op een rij gezet. Vanaf 2006 bewaar ik namelijk alles wat ik schrijf op die site en dat is best al een hele tijd, realiseer ik me. Maar toch was ik een beetje verbaasd over het grote aantal pagina’s dat ik via copy en paste zag ontstaan.

Mijn eerste spontane gedachte om in het nieuwe boek chronologisch 14 jaar weer te geven, heb ik vanwege dat massieve aantal pagina’s meteen losgelaten. Ik ben nu bezig om alles te herlezen om zo inspiratie op te doen over de vorm waarin ik het deze keer wil gieten. Ik laat me in deze fase vooral leiden door wat ik lees, zie en hoor. Want op mijn site heb ik ook vaak audio- en filmopnames gedeeld. Het is best prettig dat ik zelf soms aangenaam verrast word door wat ik jaren eerder heb gedacht, gedicht en geknutseld. Mijn tweede boek moet een combi van dat alles gaan worden!

Ik hoop dat er straks opnieuw zoveel animo voor is als voor mijn eerste boekproject. Wat zal deze keer de kapstok zijn, waar ik de inhoud van mijn nieuwe boek aan ga ophangen? Toen was de rode draad ‘Troost en herkenning’. Ik zie dat veel van mijn nieuwe columns en gedichten daar ook nu weer prima onder zouden passen. Op de een of andere manier is dat toch een thema waar ik me vaak mee bezighoud. Maar er is zoveel meer om uit te kiezen. Het zou misschien wel een heel verrassende combi zijn, als ik in mijn tweede boek, bijvoorbeeld via QR-codes, linkjes zou leggen naar geluids- en beeldbestanden van mijn voordrachten op orgelmuziek…

Afijn. Eerst nog maar eens verder inventariseren in mijn gigantische verzameldocument. Ik heb nog lang niet alles opnieuw gelezen. Het voelt goed om daar in een soort van voorbereidende fase al mee bezig te zijn. Op een lekkere manier een positieve keuzestress die gepaard gaat met een vage onzekerheid of er behalve ikzelf straks nog anderen enthousiast worden van het resultaat…

In de loop der jaren hebben best veel mensen mijn blogsite bezocht. Zouden er onder die bezoekers opnieuw mensen zijn, die straks een selectie van mijn columns en gedichten in boekvorm willen hebben? De tijd zal het leren. Ik heb er in ieder geval veel zin in, om me daar de komende tijd mee bezig te gaan houden. Misschien heeft deze of gene onder jullie wel een concreet idee hoe ik mijn kriebelende voornemen verder in zou kunnen vullen? Dan hoor ik het heel graag!

Wanneer mijn nieuwe boekproject op voordekunst.nl gaat verschijnen, laat ik jullie weten. Ondertussen houd ik me nu alvast aanbevolen voor elke reactie die mijn motivatie nog verder zal aanwakkeren. Voor de kunst, voor mezelf en, wie zal het zeggen, straks ook voor jullie?

Rijm op muziek over de titel van mijn eerste boek (Café de Verbeelding, okt. 2016). Opmaat voor boek twee?

Onder vrienden

Onder vrienden

Hele tijd geleden (in 2005) mee mogen doen aan een project, waarbij journalisten één jaar lang maatje waren van iemand met een achtergrond in de geestelijke gezondheidszorg. Ron en ik waren een jaar lang ‘maatjes. Over mijn ervaringen mocht ik een verhaal schrijven. Dit verhaal en nog negen verhalen van andere journalisten in den lande zijn uiteindelijk gebundeld in een boekwerk: ‘Onder Vrienden’ – Verhalen van vriendendiensten (ISBN 9052534918). Het boek is uitgegeven door het Trimbos-instituut.

Mijn verhaal kun je hieronder lezen. Je moet er wel even de tijd voor nemen. Toch zo’n 3000 woorden, als ik me goed herinner. Het beschrijft een heel waardevol jaar met veel nieuwe inzichten. Onder andere dat ervaringen niet op zichzelf staan. De gebeurtenissen in een mensenleven kleuren elkaar in. Mijn verhaal heb ik de titel ‘Een plastic tas met ondergoed en druiven’ meegegeven. Nieuwsgierig? Klik dan hieronder.

Onder vrienden | verhalen van vriendendiensten