Verzameld werk
vlak achter un kepèlke-ge kunt tur ma net door-dao stiët en hiël klein benkskevlak beej en stiënse moor ge zit dao lekker oet de weendma kunt tur biëstig wiënig doonut benkske raakt de moor untreentôp ‘t stuupke passe net oow schoon ge kunt tur zitte, nauwliks dreijema hooft teminste neet te staonen zödde toch waat […]
wolken liggen loom in lagen op en in en bij elkaar en ik, ik zit me af te vragen ziet hij mij ook hier bij de boom was hij erbij de laatste dagen zag hij zichzelf daar op de baar ik zou het hier wel kunnen vragen of later aan die wolken daar…
denk niet aan hoe het worden zal vergeet gewoon hoe het ooit was geniet van nu de bank, de eik de zon, de wind het wuivend gras dat mij beweegt maar ook verstild het groet me als de schaduw trilt waar ik nu ben daar zijn zij ook in mijn gedachten schaduwrijk
Afgelopen zaterdag heb ik een podcast beluistert over de filosoof Immanuel Kant. Lang niet alles van begrepen maar wel iets van onthouden. En maandagmiddag in de Moelbaerenbos op een bankje daar een column omheen gebouwd, die ik ’s avonds in het programma van Radio Naodôrs heb voorgelezen. Komt ie. Uit de podcast blijkt dat de […]
door toets en snaar volleerd gedragen halveert haar stem gedeelde smart het antwoord op verborgen vragen rechtstreeks gezongen naar het hart
een boom liet al zijn wortels losom zo een brug te makende wind die had hem overtuigddat hij zo verder zou geraken want hoe lang stond hij al niet daarsteeds vast geworteld in de grondwerd het geen tijd, zo blies de winddat hij iets anders voor zich vond uiteindelijk ging hij dus maar omhoewel hij […]
Gvdm|140522
Ik slik als de zus van Hanny me het een dag later vertelt. Hoe Hanny’s zoontje van 10 voorzichtig zijn vinger opstak en vroeg: ‘Weten ze waaraan mama overleden is?…’ Hanny is dan net teruggebracht naar huis, nadat ze in het ziekenhuis onderzocht hebben, waaraan ze mogelijk gestorven is. De uitslag daarvan is nog niet […]
Onlangs de afscheidsdienst mogen begeleiden van Mariet. Op haar gedachtenisprentje hadden haar broers en zussen drie korte zinnetjes laten zetten die haar karakter typeerden: ‘Eenvoudig maar zorgzaam. Nooit klagend, altijd stil dragend. Moedig ging je door, steeds weer’. Zorg voor anderen kenmerkte haar leven. Al heel jong kwam haar moeder te overlijden en nam zij […]
De aanleiding is uiterst triest. Na vier jaar strijd is Christa Wagemans – Van Rens gestorven. Slechts 33 jaar oud geworden. Haar man Niek en haar twee zoons, Sef (6) en Lex (4), die ze ‘eur manne’ noemde, ‘eur kèls’, blijven achter. Vrijdag 1 april was haar afscheidsdienst die ik mocht begeleiden, samen met Yvonne […]
Afgelopen maandag, op de eerste lentedag, mocht ik het afscheid begeleiden van Truus de Swart-Manders. Haar vier kinderen vertelden me een paar dagen daarvoor haar levensverhaal. 89 jaar werd hun moeder. Ze had heel graag de 90 bereikt, en waarschijnlijk ook nog wel wat jaren daarna, want ze stond -met uitzondering van de laatste weken- […]
Ze zijn weg. Alles is opgeruimd. Gisteren lagen ze er nog. Het kon natuurlijk ook niet altijd blijven liggen. Toch voelt het vreemd om de stenen weer te zien, die sinds carnavalsdinsdag verborgen lagen onder stapels bloemen voor Guus. Het is nu net alsof de stenen iets van de bloemenkleuren hebben geabsorbeerd. Niet letterlijk, want […]
Zaterdagochtend. Ik zit bij Grøn op het terras. Kan net, met een dikke jas, een warme sjaal en een hete kop Earl Grey thee. Het is best druk op het plein en in de winkelstraten. Centrale plek is nog steeds de bloemenzee, vlak bij de kerk. Acht dranghekken vormen nu een halve cirkel er om […]
Al dagen een onbestemd gevoel. De wereld op een keerpunt. 24/2 is het 9/11 van Europa, las ik vanmorgen in de krant. Wat ik nu voel lijkt wel op wat ik toen voelde. Lijkt op wat ik na gisteravond opnieuw voel. Ongeloof. Steen op de maag. Machteloos. Gevoel van medeleven met de slachtoffers. Onbegrip. Wie […]
Dit prachtige kleine lijstje en dito foto kreeg ik een paar dagen na het overlijden van Jan Duijf kado van Marion Steeghs. Op de foto Jan in het midden. Links van hem kijk ik nog net de camera in en rechts van Jan zit Egbert. We zitten samen aan de stamtafel in café Cambrinus. Zoals […]
Afgelopen weekend door een aantal gebeurtenissen getriggerd. Stevige klanken zaterdagmiddag op het Wilhelminaplein deden me onwillekeurig terugdenken aan een reactie van wijlen commissaris van de koningin van Groningen, Henk Vonhoff. Die vertelde ooit een verhaal van een dominee die in de kantlijn op een bepaalde plek van zijn preek had geschreven: ‘zwakke argumentatie, luid uitspreken’. […]
In een gedicht proberen te verwoorden wat de nabestaanden over de overledene vertellen. Dat is telkens een uitdaging die ik graag aanga. Bij de afscheidsdienst van Bert Verdellen, afgelopen dinsdag, is zo ook weer een gedicht ontstaan. Een samenvatting van de verhalen over Bert, die zijn vrouw Lies en zoon Rik mij hebben verteld. Uit […]
Zijn afscheidsdienst was op zondagmorgen, 16 januari. Het was zijn 59e trouwdag met Martha. Hun 25-, 40- en 50 jarig huwelijk hadden ze gevierd. De plaats van handeling voor de afscheidsdienst was daarmee bepaald. Zaal Roelanzia in Ysselsteyn zette er zonder voorbehoud haar deuren voor open. Woensdag ervóór waren Martha, hun vier kinderen en negen […]
Ik zag het filmpje van iets meer dan 1 minuut. Kleindochter Lin had het opgenomen. Haar oma, die jarenlang genoten had van country- en line-dance danste in haar laatste dagen op het ritme van de muziek. De rollater ondersteunde haar en even was ze de vergevorderde Parkinson de baas. Met een ferme halt op de […]
foto: Lucio Patone (Unsplash.com)
thee op terrasbij Jan en Moniquekoekje erbijen mooie muziek het houdt ons wel bezigmaar niet van de straatstraalkacheltje aanzonnetje-surrogaat denk je toch bijna bij jezelfwat was ‘t wat er mis wasen hoor je ‘have yourselfa merry little christmas’… GvdM | 181221
Massa’s beukenblaadjes, gecombineerd met oranje rozenblaadjes. Rondom een in doeken gewikkelde overledene. Dat was het indrukwekkende beeld waarvan ik gisteren getuige mocht zijn. Het was tijdens de afscheidsdienst van Wim Dekkers. Zijn kleindochters, maar liefst zes in getal, hadden een dag eerder al meegeholpen om opa in doeken te wikkelen. En nu legden ze handenvol […]
GvdM | 231121
jouw handenmaakten mooie dingengestoeld op kennisen knowhowal wat van hout wasliet jij zingenen vaak was jijvoor ons in touw het gaat goed hoor,zei je steeds maar weerzelfs op de dagvan koorts en kouhet gaat goed hoor,zei je keer op keertoch bleef ik toenmaar dicht bij jou ik wilde voor je zorgenomdat ik van je houen […]
En één dag later, strofe drie nog iets verfijnder… de eik die maakt zich alweer klaar voor weer een nieuw en vruchtbaar jaar door nu haar bladeren te geven om straks opnieuw te kunnen leven het knispert om me, dor en bruin er kraakt een blaadje op mijn kruin de zon van links, de wind […]
Alweer even geleden dat ik fris van de lever een stuk het world wide web in slinger. Een column bedoel ik dan. Omdat ik nu ‘in isolatie’ zit, is daar niet alleen tijd voor, maar ligt het onderwerp ook wel voor de hand. Sinds maandagochtend, 25 oktober ben ik zelf één van de oorzaken van […]
Dinsdag 19 oktober mocht ik weer een dienst begeleiden. Heel speciaal om de kinderen te mogen begeleiden bij het afscheid van hun moeder. En niet alleen van hun moeder, maar ook, op een speciale manier, van hun vader. Hij is vorig jaar december in het ziekenhuis overleden aan corona. Zijn vrouw was daar niet bij, […]
Voor zijn dochters Suzie en Veronique, schoonzonen Wim en Anthony, kleinkinderen Lotte, Lisan, Willem, Quinty en Maud en achterkleinkind Chloé. En voor iedereen die Mart mist.
Eind april volgend jaar viert hospice Doevenbos haar vijfjarig jubileum. Eigenlijk bestaan ze dan, op één dag na, zes jaar, maar afgelopen mei kon dat jubileum door corona niet worden gevierd. Ze wilden wel, maar het kon niet. Een soort van tegenstelling, ontstaan door overmacht. Een tegenstelling, zoals licht en donker er ook een is. […]
Column voor Nieuws uit Horst aan de Maas – oktober 2020
Geert van den Munckhof 