Verzameld werk
Gisteren mocht ik mijn nieuwe boek presenteren in de Herberg van ‘t Gasthoes. Twee keer een mooie happening waar ik een dag later, onder de 200-jarige eik, met veel voldoening aan terugdenk. Twee keer volle bak. Twee keer een grote groep mensen die bij de boekpresentatie aanwezig wilde zijn. Mooie woorden van burgemeester Ryan Palmen, […]
En dan gaat het er, ondanks corona, dan toch eindelijk van komen: de boekpresentatie van ‘Waar het hart vol van is…’! Het boek is klaar! En op zaterdag 10 juli aanstaande wil ik dat feestelijk markeren. Waar ‘t hart vol van is…De plek van handeling wordt ‘t Gasthoês in Horst. In de Herberg om precies […]
Zondag, net na de middag. 13 juni. Ik ben binnendoor via Melderslo richting het Schuitwater gefietst. Gauw genoeg over het spoor ligt dan aan de linkerkant ‘De Vredeskapel’. Al vaker aan voorbij gefietst, maar nu, bij het zien van een picknicktafel in de schaduw, daar toch maar even neergestreken. Om de zoveel minuten komen fietsers […]
voor het even niet wetenen de twijfelmomententoch een uurtje gezetenop de plek die ik kende waar een traan zachtjes prikteen de twijfel niet weg waswaar ik woog, waar ik wikte,over wat er nu écht was en de zon zocht de windtussen honderden bloemenen toch, wat er écht wasik kon het niet noemen…
nog een klein uurtje in de zonvoor dat de avond gaat beginnenen dus nog net heel even tijdom een gedichtje te verzinnen over begin en eind gedachtmaar vrij snel ook, wat maakt het uitof het nu dag wordt of snel nachtomdat juist nu een merel fluit zijn zang begon zonder een einden eindigt straks zonder […]
Hoeveel rust komt er steeds samen. Elke keer verbaas ik me daar over als ik op het bankje zit onder de 200-jarige eik. Niet dat het volledig stil is. Vogelgeluiden dichtbij en veraf lijken allemaal opgenomen te worden in de immense kruin van de eik, van waar het golvend over me heen kabbelt. Het concert […]
met z’n tweeën aan een tafellijkt ‘t steeds nog op een testwie niet zit staat af te wachtenzuinig kijkend naar de rest iedereen moet even wennenin de zon op het terrascorona-plagen, regendagennu nog nét niet hoe het was of het ooit weer zo zal wordendat vóór en tegen stil verstomtje zou het wensen, willen roepen‘t […]
zo’n dagals alle anderemaar tochwat onbestemd een dagom te veranderenen tochiets dat me remt een klein half uurtjein de zonals zo tochelke dag begon dan kon iker wel tegentegen zo’n dagzo’n lange dag zo’n ellenlangeklotedagzo’n dagmet enkel regen
een kat die nog wat twijfeltmaar dan toch oversteekteen kruispunt van twee wegenen wind die tot me spreekt de zon speelt met de wolkenverstopt zich en verbleektde schaduw aait het kruispuntdat niets zegt en toch preekt met zinnen zonder woordenzo wijs want niet gefakethet kruispunt van twee wegendat twijfel stil doorbreekt
als groen toch ooit eens grijs wordten kleuren tinten zwartals warmte koud als ijs wordten zachte liefde hard als bloemen anders geurenen dag en nacht verwardals dat ooit mocht gebeurenzit jij nog in mijn hart dan hoop ik op een briesje dusen nu en dan wat zonzodat ik warm weer even weetvan hoe het ooit […]
hemelvaartin alle rustmaar binneninde dreigingvan nu niet wetenwat er straksvan spijt bewustvoorbij ging hemelvaartin alle rustbezinningen verfijningvan niet vergetenwelke krachter altijd alin mei hing
Ze dipt ‘t frietje in de mayonaise en beweegt daarna haar hand met het frietje naar zijn mond. Hij zit in een rolstoel. Alleen zijn hoofd is te zien onder een rondom afsluitende poncho. In het voorbijlopen zie ik dat z’n hoofd beweegt in de richting van haar hand. Een aandoenlijk tafereel dat me raakt. […]
Op de kop af vijf jaar geleden. Zaterdag, 1 mei 2016, opende buurtzorghuis hospice Doevenbos haar deuren. Mijn zus Trudy was op 11 mei 2016 één van de eerste gasten. Twee dagen heeft ze daar min of meer bewust beleeft. Op de eerste dag zag ze nog de groene waas van het pas ingezaaide gras […]
ik hoor de klokken van de kerk voortdurend auto’s ver van mij hoefijzers tikken op beton wellicht op weg naar eigen wei een houtduif klapwiekt vlot voorbij een vink slaat steeds van wietewiet drie kauwen spelen met de wind ik ben er bij en ook weer niet het weinige is almachtig veel en al die […]
jouw blikzei meer dan woordenen toch…bleef ik ze zoeken heb al die woorden-niet gezegd-gezochtin open boeken waar nooitgestelde vragende antwoordennietkregen en toch…was er dan nogdie blikdie zeiwat was verzwegen
het even niet meer wetenmet twijfel in je hoofdhet liefst zou je vergetenal wat je niet gelooft en toch, de vogels fluitenhet groen, de bloemen, oofter is geen twijfel buitenwat het leven je belooft
Ik probeer te accepteren wat er is. Me niet druk te maken over dingen waar ik niks aan kan doen. Me te onthouden van het hebben van een mening over zaken waar ik te weinig van af weet. Tegelijk zie ik steeds vaker om me heen dat veel mensen daar anders mee omgaan. Het lijkt […]
Gisteren zag ik ze weer. Ietwat verlept maar nog steeds in een mooie driehoek naast elkaar. Vorige week zondag waren ze er neer gelegd, wist ik. Negen prachtige rode rozen. De punt van de driehoek gaf de plek aan waar het om ging. Een dag eerder, op zaterdag, zat ik in de buurt van die […]
drie kwartiergewandeldinplaats vanmet de fietsmaar toch weerhier geland endenk ik vooralaan niets steeds weerop deze plekdie iets wakkerin me kustwaar de oude eikvast op z’n stekbovenalin stilte rust wat was enwat nog wachtverbondenin het hedenin witte bloesemzit de krachtvan toekomsten verleden
Column voor Nieuws uit Horst aan de Maas – oktober 2020
