de zonnecyclus lijkt weer rondzacht streelt de wind mijn ogenik kijk naar schaduw op de grondgestuurd, vertakt, bewogen verbonden met die aardedoor schaduw en gedachtenbewonder ik de waardevan wat er steeds al wachtte herkennen wat bijzonder isverzacht al heel veel pijnjezelf te zijn in wat er isen wat er is te laten zijn
