Ik blijf bij jou..

by Geert van den Munckhof

jouw handenmaakten mooie dingengestoeld op kennisen knowhowal wat van hout wasliet jij zingenen vaak was jijvoor ons in touw het gaat goed hoor,zei je steeds maar weerzelfs op de dagvan koorts en kouhet gaat goed hoor,zei je keer op keertoch bleef ik toenmaar dicht bij jou ik wilde voor je zorgenomdat ik van je houen […]

Seizoenen…

by Geert van den Munckhof

En één dag later, strofe drie nog iets verfijnder… de eik die maakt zich alweer klaar voor weer een nieuw en vruchtbaar jaar door nu haar bladeren te geven om straks opnieuw te kunnen leven het knispert om me, dor en bruin er kraakt een blaadje op mijn kruin de zon van links, de wind […]

Vertrouwen…

by Geert van den Munckhof

Alweer even geleden dat ik fris van de lever een stuk het world wide web in slinger. Een column bedoel ik dan. Omdat ik nu ‘in isolatie’ zit, is daar niet alleen tijd voor, maar ligt het onderwerp ook wel voor de hand. Sinds maandagochtend, 25 oktober ben ik zelf één van de oorzaken van […]

Annie en Lowie…

by Geert van den Munckhof

Dinsdag 19 oktober mocht ik weer een dienst begeleiden. Heel speciaal om de kinderen te mogen begeleiden bij het afscheid van hun moeder. En niet alleen van hun moeder, maar ook, op een speciale manier, van hun vader. Hij is vorig jaar december in het ziekenhuis overleden aan corona. Zijn vrouw was daar niet bij, […]

Donker en licht…

by Geert van den Munckhof

Eind april volgend jaar viert hospice Doevenbos haar vijfjarig jubileum. Eigenlijk bestaan ze dan, op één dag na, zes jaar, maar afgelopen mei kon dat jubileum door corona niet worden gevierd. Ze wilden wel, maar het kon niet. Een soort van tegenstelling, ontstaan door overmacht. Een tegenstelling, zoals licht en donker er ook een is. […]