Onlangs het werk opgehaald dat Helmie van de Riet maakte bij een van mijn gedichten. Heel apart en een mooie ervaring om de verbinding die zo ontstaat, samen te delen. Spannend ook.
Het voelde een beetje als het uitpakken van een cadeautje. Voor Helmie bleek het spannende er in te zitten of haar werk wel zou voldoen. Zoals je van een cadeau dat je geeft, nooit weet wat de jarige er van zal vinden.
Ze had haar werk in een mooie doos bewaard, die ze in het midden van de tafel had neergezet. Pas na een tijdje -ze schonk eerst nog een bakje thee in- maakte ze me er op attent. ‘Maak nou eens open’, zei ze. Pas toen werd me duidelijk dat haar werk daarin al die tijd had liggen wachten om bewonderd te worden. En bewonderd werd het!
Het werk van Helmie bij het door haar gekozen gedicht. Mooi!
Zo gaan16 mensen ieder een ander gedicht uitzoeken. Ik ben heel benieuwd hoe dat gedicht hen inspireert tot het maken van een eigen werk, ter illustratie van dat gedicht. De combinaties gaan een prominente plaats krijgen in het boek dat ik aan het maken ben. Behalve de geïllustreerde gedichten komen daarin ook andere gedichten, columns en korte verhalen die ik de afgelopen 14 jaar geschreven heb. Het wordt een stevig boek…
Ook nieuwsgierig? Je kunt vóórintekenen om het boek te ontvangen als het klaar is. De totstandkoming wordt mogelijk gemaakt door crowdfunding. Klik naar mijn campagnepagina op voordekunst.nl voor meer informatie. Het boekproject heeft de werktitel ‘Waar het hart vol van is…’. Of dat ook de titel gaat worden? Zou kunnen, maar het kan na gisteren ook best iets worden met vlinders…
In ‘Over ons’ op de creatieve crowdfund-site van voordekunst.nl wordt uitgelegd waar dat platform voor staat. In die tekst staan een heleboel mooie woorden. Positieve beweging; doelen bereiken; kunstenaars; creatieve sector; maatschappelijk belang, ervaren; zien, horen, proeven of in werking zetten; kunst die moet. Het zijn allemaal mogelijke antwoorden op de vraag die op gezette tijden de afgelopen week door mijn hoofd ging: Waarom zou iemand een boek willen met mijn columns en gedichten? Dat kan om de redenen die voordekunst hierboven beschrijft, maar ik wil zelf ook een antwoord formuleren op die vraag. Daarbij moest ik denken aan de metafoor van een leeslint. Waarom? Daarover zometeen meer.
‘Waar het hart vol van is…’. Dat is de werktitel van het boek dat ik wil maken. Daarin komen columns en gedichten die ik al vanaf 2006 op mijn blogsite bewaar. Geschreven vanuit hoe ik naar de wereld kijk. Naar de mensen om me heen, naar gebeurtenissen dichtbij en veraf. Naar emoties die mij raken. Daar geef ik woorden aan. Woorden zoals ‘leeslint’. Omdat ze me bezighouden. Iets in me losmaken. Iets dat ik wil vasthouden en tegelijk wil delen.
Wat ik in al die jaren heb gemerkt, is dat woorden die vanuit die intentie op papier komen, niet alleen mijn gevoel weergeven, maar vaak ook dat van de mensen die de verhalen lezen. Blijft de vraag wat dan nu de link is naar het leeslint? Nou, in het boek komt wat mij betreft een leeslint. Waarom? Daarover zo meteen meer. Eerst nog wat over die andere vraag die ik me stelde. Waarom überhaupt een boek? En daarmee gaat het eigenlijk ook over het schrijven zelf.
Dat is namelijk geen bewust verwoorden van wat ánderen voelen. Het schrijven is elke keer opnieuw een uitdaging om zo duidelijk mogelijk te vertellen wat ik zélf voel. Soms vanuit blijdschap, soms vanuit verdriet. En soms weer vanuit een andere emotie. Altijd vanuit mijzelf, maar nooit uniek. Want juist het universele van emoties zorgt voor herkenning. Herkenning die voor troost kan zorgen. Of voor herbeleving van vreugde. Het is juist dát wat ik -misschien niet geheel onbescheiden- als antwoord zou willen geven op de vraag waarom iemand mijn boek met verhalen en gedichten zou willen hebben. Omdat je er jezelf in kunt herkennen.
In verhalen, columns of gedichten zitten emoties die herkenbaar zijn. Niet met die bedoeling bewust er in gestopt, maar vaak voelbaar verweven met de woorden en vervlochten in de zinnen. Wat ik voel of denk kan hetzelfde zijn als wat anderen voelen of denken. Dát als lezer in woorden terugzien en dan je eigen emotie daarin herkennen en doorleven, dát is waar het om gaat. Zo’n boek wil ik maken. Een fysieke drager van verhalen en gedichten die op elk moment bij iedereen iets los kunnen maken. Op elke pagina opnieuw. En dat alleen omdat die emoties bij mij op enig moment in het verleden geleid hebben tot ‘vertalingen’ ervan. Nu bij elkaar gebracht in een boek. Mét leeslint.
Want zo’n leeslint, bedacht ik gisteren, is eigenlijk wel een hele mooie metafoor. Op elke plek in het boek is het een aanduiding van waar je bent gebleven. Waar was ik? Waar ben ik? En zelfs, tussen de regels door misschien wel, wie ben ik? Wat raakt mij hierin? Met andere woorden: Waar loopt mijn hart van over?
Het boekproject ‘Waar mijn hart vol van is…’ staat op voordekunst en het boek komt er als jij dat wil. Daar staat dan uiteraard ook iets tegenover. Een leuke tegenprestatie behoort tot de mogelijkheden als je vóórintekent middels een donatie. Misschien dus ook een boek voor jou? Mét leeslint, als alles doorgaat. Mocht het benodigde streefbedrag via crowdfunding onverhoopt niet gehaald worden, dan komt jouw donatie gewoon weer terug op je rekening. Maar dat terzijde. Wat voor kleur zal ik het lint geven…
Ik ben bijna op de helft van het aantal dagen dat mijn boekproject ‘Tijd heelt alle woorden’ online mag staan op http://www.voordekunst.nl. Tegelijk ben ik al een eind(je) over de helft van mijn streefbedrag. Zonder op het succes vooruit te willen lopen, wil ik toch iets uitgebreider in gaan op de inhoud van mijn boek en het waarom ervan.
Voor een deel heb ik dat uiteraard al toegelicht in mijn filmpje en mijn inleiding op de projectpagina, maar een beetje verdieping kan geen kwaad. Zeker wanneer er een dag voorbij gaat en er geen donatie is bijgekomen… Dan is het goed om een latent opkomende ongerustheid even te dempen met een motiverende introspectie en die vervolgens te delen. Dus, bij deze. Waar deed ik het ook alweer voor?
Ieder mens maakt dingen mee, die impact hebben op zijn of haar leven. Vaak vrolijke gebeurtenissen, gelukkig. Maar net zo vaak zijn het gebeurtenissen met een droevige of serieuze ondertoon. Ziekte, sterfgeval in familie of vriendenkring, scheiding, noem maar op. In mijn directe omgeving gebeuren zulke dingen. In uw omgeving zal dat niet anders zijn.
Het zet mij altijd aan tot denken. Wat is er precies gebeurd, waarom nu en vooral met welke impact? Vaak zijn het zaken die tijd nodig hebben om verwerkt te worden. En dat geldt evenzo voor gebeurtenissen die minder dicht bij huis (lijken te) liggen. Oorlog, vluchtelingen, vreemdelingenhaat. Ook dat grijpt in op de manier waarop ik naar de wereld kijk.
Om dat te beschrijven maak ik vaak mijn gedichten en verhalen. Soms hebben die verhalen een relatie met een gedicht. Dan leidt het een tot het ander. Daar waar een verhaal op zichzelf staat, merk ik vaak dat de teneur ervan toch veelal iets in zich heeft van troost. Voor mijzelf werkt dat in ieder geval zo. Maar ik denk ook wel eens dat, omdát ik me er zelf mee troost, er tevens iets in verscholen ligt waar anderen zich in herkennen.
Daar waar woorden helend kunnen zijn, en de tijd ons steeds vaker voor voldongen feiten lijkt te stellen, wil ik in mijn boek die tijd heel even stil zetten. Misschien wel tegen beter weten in, toch iets blijvends maken. Woorden geven aan eerdere ervaringen om zo de vergankelijkheid wat in te kleuren met tijdloosheid. Daar zou zo maar een gedicht uit kunnen voortvloeien. Ik zal mijn orgeltje er eens bijpakken…
Misschien een nieuwe bladzijde in mijn boek ‘Tijd heelt alle woorden’? Wie zal het zeggen. Opschrijven kan ik het in ieder geval alvast. Dat is het minste dat ik (al) kan doen. Bij deze dus.
Het gedicht dat ik gisteravond tijdens café de Verbeelding heb voorgedragen op muziek van mijn buikorgel. Over het verschil tussen ‘Tijd heelt alle wonden’ en ‘Tijd heelt alle woorden’. Met plezier gemaakt voor de gelegenheid, én ook om mijn project op de site http://www.voordekunst.nl onder de aandacht te brengen. Ik wil namelijk eerder gemaakte gedichten, verhalen en columns bundelen in een ‘tijdloos’ boek.
Voor meer informatie over het boekprojekt: klik hier
Voor speciale gelegenheden moet je speciale dingen doen. Ook als die gelegenheden maar kort duren, of miniscuul lijken. Wanneer je er speciale aandacht mee wil krijgen, dan moet je er ook wat speciaals voor doen. Dat was het uitgangspunt, toen ik het verzoek kreeg om bij de lokale TV Reindonk iets over café de Verbeelding te vertellen. Er is een link met mijn lopende boekproject, dus ook daar zou het in het voorgesprek over mogen gaan. Maar hoofdmoot was één minuut, die je mocht vullen ter promotie van een evenement. Nou, en dan is de keus snel gemaakt. Eén deuntje uitkiezen uit 216 mogelijkheden en daar een tekst op maken, die voor te dragen is, terwijl je de muziek laat klinken. Of dat gelukt is, mag u als lezer zelf beoordelen. De tekst is alvast hieronder te lezen.
Weet je wat heel erg leuk is
Dat is nou donderdag
Een café vol verbeelding
Wie komen wil die mag
Je kunt er gewoon wat drinken
Je kunt er praten, alleen of met elkaar,
Maar als de bel klinkt is er aandacht
Want op de buun staat iemand klaar
En die vertelt, of leest of zingt een liedje
Ontroert of lacht of speelt muziek
Dat is best spannend want iedereen die ziet je
Maar gelukkig is er een heel erg gaaf publiek
En je moet niks doen, er is voor elk wat wils
Alleen kijken mag, als dat is wat je liever doet
Naar iets uitbundigs of juist iets stils
Tot donderdag, in Cambrinus. Goed?
Nou, en hieronder in de laatste minuut van het filmpje wat het is geworden. Benieuwd of dat donderdag tot een overvol café gaat leiden. En ook benieuwd of dit filmpje -dat ik uiteraard ook op de crowdfund-site http://www.voordekunst.nl heb gedeeld- tot opnieuw een aantal donateurs leidt. Want tussen de regels gaat het wat mij betreft natuurlijk ook daar om. Mijn boek komt er als jullie het willen!
Een kleine quiz-vraag tot besluit: Wie kent de titel van het deuntje dat ik heb gebruikt? Onder de goede inzenders verloot ik mijn boek (als het er komt 😉
Een boek maken vraagt creatieve energie, tijd en geld. In die eerste twee onderdelen investeer ik heel graag zelf. Sterker nog, daar ben ik al enthousiast mee bezig. Dat derde onderdeel, geld, wil ik via ‘crowdfunding’ gaan aanpakken. Sinds een week staat mijn boekproject ‘live’ op de site http://www.voordekunst.nl. Om precies te zijn hier. ‘Tijd heelt alle woorden’ is de werktitel.
Dat het project op voordekunst mocht landen, vond ik al een opsteker. Maar nu komt de belangrijkste fase: zijn er voldoende mensen geinteresseerd in het boek? En nog belangrijker, vertalen ze dat in een donatie, om straks verzekerd te zijn van een exemplaar? Ik hoop het van ganser harte.
Aan mijn tegenprestaties heb ik zorg besteed. Die zijn zeer divers wat betreft waarde en inhoud. Voor zowel particulieren als voor bedrijven heb ik variaties bedacht. Met een klein buikorgel en een grote woordenschat kun je echt heel veel kanten op, is mijn ervaring.
De eerste donaties zijn veelbelovend. De reacties in de eerste week zelfs van dien aard dat ik er soms verlegen van word. Maar ik ben er nog niet. Het bedrag dat nodig is voor het drukken van het boek is nog niet bij elkaar. Promotie is het toverwoord. Spread the word!
En dat doe ik bij deze. Mocht je nieuwsgierig zijn naar het boek, klik dan op deze link. Misschien wil je weten of er een tegenprestatie bij is, die jou of jouw bedrijf goed past? Ik nodig je dan ook van harte uit om op mijn projectpagina een kijkje te komen nemen. Misschien word je daar wel net zo enthousiast als ik! Het boek gaat er komen, als jij het ook wil…
In 2007 kocht in mijn buikorgel in Uberlingen. Een voorname reden voor de aankoop waren de filmpjes van Edwin Rutten, waarin hij in het programma Klokhuis met een wit geschminkt gezicht mooie teksten van Willem Wilmink voordroeg. Dat maakte elke keer grote indruk op me. Die combinatie van orgelmuziek en mooie teksten wilde ik ook maken. En daar kon ik vanaf 2007 mee aan de slag. Niet dat ik daar de godganselijke dag en dat negen jaar lang mee bezig ben geweest, maar toch met enige regelmaat en bij verschillende gelegenheden.
Sommige tekst-muziek-bijdragen aan een feest of een jubileum waren momenten in de tijd, die verstreken, tegelijk met het voorbijgaan van het feest. De teksten heb ik vaak nog wel. Een orgel-aubade tijdens het afscheid van Door van Steppin-in. Een 50 jarig huwelijksfeest in Sevenum opluisteren met muziek en het gouden paar dan verrassen met een spontaan gemaakte tekst op muziek. Twintig jaar Cambrinus in twaalf coupletjes samengevat, en voorgedragen op de muziek van Macky Messer uit de Dreigroschenoper. Een kerstuitzending van Wiekendproat opgeluisterd met een dialekt-tekst over Kerstmis. En niet te vergeten, recent, tijdens café de Verbeelding. Tijdens de eerste jaargang 10 keer rondom tien verschillende thema’s een gedicht gemaakt en dat op passende orgelmuziek gedeclameerd. Volgende week is trouwens voor de tweede keer café Verbeelding van de tweede jaargang. Een aanrader. Gratis entree!
Zo nu en dan zijn deze momenten van voordracht op muziek ook in beeld vastgelegd. Tijdens de eindejaarsviering op het werk, een jaar geleden, heb ik zo een tweetal optredens van elk drie nummers verzorgd voor mijn collega’s. Wim Wijnhoven heeft dat prachtig in beeld gebracht. Tijdens een open dag van natuurbegraafplaats Weverslo in Venray een zestal gedichten voorgedragen op muziek. De beelden daarvan, dankzij Math Craenmehr, zijn me dierbaar. Ook omdat op deze manier steeds meer materiaal ontstaat, dat promotioneel werkt en in ieder geval stimuleert om door te gaan met wat nog steeds heel goed voelt.
Bij dat groeiende aantal optredens, groeit ook het aantal keren dat ik de vraag krijg of ik mijn teksten niet in boekvorm heb. Hoe vaker je een dergelijke vraag krijgt, hoe meer je er zelf ook aan gaat wennen dat dat misschien nog helemaal niet zo’n gek idee is. Van het een komt dan automatisch het ander en ik kan bij deze verklaren, dat ik sinds gisteren een crowdfunding project gestart ben op http://www.voordekunst.nl.
Dat is hét platform voor crowdfunding in de creatieve sector. Het is een site waar je kunstprojecten kunt indienen op het brede creatieve vlak van beeldende kunst, muziek, film, fotografie, media, vormgeving, publicaties, theater etc..
In mijn beleving hoort het boek dat ik wil maken daar ook bij. Want zeg nou zelf. Een door mijzelf vormgegeven boek, waarin gedichten die ik voordraag op muziek een plek krijgen. En een digitale versie van dat boek, met de mogelijkheid om door te klikken naar filmpjes van die optredens. Optredens waar muziek en gedicht samensmelten tot een ‘theaterachtig’ geheel. Kortom, ik zie wel wat aanknopingspunten om mijn boekproject daar te starten.
Maar goed. Ik vond het net zo goed nog wel spannend toen ik mijn idee voor een boek inbracht om beoordeeld te worden door de medewerkers van voordekunst. Maar hoera, hoera. Zij waren er snel uit. Mijn boek paste bij hun filosofie! De site biedt me nu het podium om mijn project onder een breed publiek onder de aandacht te brengen. Gisteren en vandaag ben ik bezig geweest om alvast die aandacht te vragen aan mijn eigen netwerk van familie, vrienden en bekenden. En op dit moment, terwijl ik dit voorlees en u er hopelijk aandachtig naar luistert, wordt de groep ingewijden nog weer wat groter.
Zo werkt dat met crowdfunding. Er zit het woordje ‘fun’ in. Zo is dat misschien niet letterlijk bedoeld, maar ik vind dat wel een aardige insteek. Fun voor mij, omdat ik een boek mag maken, als de crowd er ook fun aan denkt te gaan beleven. We zullen het zien. Wordt vervolgd.
Voorgelezen bij Wiekentproat (Radio Reindonk), ingeleid met het nummer ‘Yesterday’ door Ray Charles en afgesloten met ‘Money in our pockets’ van Jodymoon. (Verhaal begint op 2:45)
Geert van den Munckhof 