Ziel en zaligheid…

Dit prachtige kleine lijstje en dito foto kreeg ik een paar dagen na het overlijden van Jan Duijf kado van Marion Steeghs. Op de foto Jan in het midden. Links van hem kijk ik nog net de camera in en rechts van Jan zit Egbert. We zitten samen aan de stamtafel in café Cambrinus. Zoals zo vaak.

Toen nog wel. 

Jaren geleden -toen corona alleen nog maar een biermerk was- sloten Jan en Henny na 25 jaar hun café. Een heel begrijpelijk besluit, wat niet wegneemt dat het door velen tot op de dag van vandaag en waarschijnlijk nog lang na vandaag wordt betreurd. Maar nogmaals, begrijpelijk. Sindsdien hebben Jan, Egbert en ik elkaar regelmatig ontmoet aan andere tafels. Vóór corona aan een tafel in een andere horecagelegenheid en dóór corona herhaaldelijk bij een van ons aan de huiskamertafel. We hielden contact.

Toen nog wel..

De ruimte van wat eerst Cambrinus was, is door Jan al snel getransformeerd tot een communicatief commando-centrum voor HadM800. ‘HadM800’ is de verzamelnaam van alle activiteiten die in het herdenkingsjaar 2019 zijn georganiseerd om aandacht te schenken aan 800 jaar geschiedenis van Horst aan de Maas. Jan heeft zijn hele ziel en zaligheid in de organisatie daarvan gelegd. Zijn drijfveer om de geschiedenis van Horst aan de Maas mede de toekomst ervan te laten bepalen heeft zijn vruchten afgeworpen. Nog elk jaar worden evenementen uitgevoerd die toen, in 2019,  hun oorsprong vonden.

Toen was Jan er nog bij…

Sinds zondag 28 november 2021 is Jan niet meer onder ons. Althans niet lijfelijk. Wat rest, zou je kunnen zeggen, is Jan’s ziel en zaligheid. Dát, plus de herinneringen aan een gedreven inspirator, die in mijn gedachten zo nu en dan nog vol overtuiging zijn kijk op de wereld met me deelt. 

Op 7 november 2021 -drie weken voor zijn onverwachte overlijden- nam het dagelijks bestuur van HadM800 in Kasteel ter Horst feestelijk afscheid van elkaar en van hun taken. Jan Duijf zou daar bij zijn geweest, maar was die middag onverhoopt verhinderd. 

Ik mocht het vertrekkende bestuur die middag verrassen met een muzikale- en tekstuele aubade. Daar zijn toen opnames van gemaakt die ik onlangs, in een afgemonteerde versie, heb mogen terug kijken. Arie Stas, voormalig voorzitter van HadM800, en tevens enthousiast en succesvol amateurfilmer, heeft die beelden samengevoegd tot een mooi geheel.

Het was de tweede keer dat ik de aubade bracht. Vijf weken eerder, bij een wat soberder afscheid in een wat groter verband was Jan wel aanwezig. Bij die gelegenheid vroeg hij me of hij de tekst mocht hebben. Ik heb dat toen schertsend geweigerd. Vooral omdat die tekst op een ietwat verkreukeld A4-tje stond. Jan ging akkoord met mijn belofte om hem later van een nette versie te voorzien.

Die belofte was toen…

De tijd en het lot hebben het inlossen van die belofte echter onmogelijk gemaakt. Dacht ik. Tot ik een paar dagen geleden de beelden weer zag. Het contrast met het feestelijke afscheid toen en het droevige afscheid drie weken later kan niet groter zijn. In mijn hoofd vormde zich meteen een beeld van Jan, die er toen niet was en er nu niet meer is.

Met toestemming van Arie Stas en de andere aanwezige ex-bestuursleden van HadM800 deel ik hieronder die beelden. Als een eerbetoon aan Jan Duijf en omdat ik hem die woorden heb beloofd.

Toen… en nu. Omdat geschiedenis ook toekomst is.

Voor Henny en voor al die anderen die de ziel en zaligheid van Jan nog steeds voelen...

Op de kermis…

Een gedicht op muziek van mijn buikorgel. Speciaal gemaakt ter gelegenheid van ‘Achterum is kermis’. Ik mocht daar in de tuin van Ineke Eijckmans en Kees Beurskens spelen. Zeven sets van 20 minuten. Vandaag het gedicht met muziek onder wat toepasselijke beelden gezet. Een sfeerimpressie…

Pookie…

Af en toe komen er beginnende artiesten voorbij op YouTube die indruk op me maken. Deze keer iemand die in de kwartfinale van America’s Got Talent zijn optreden doet. Een monoloog die op een indrukwekkende manier gebracht wordt. Van mij mag die winnen…

Geïntrigeerd door deze performance heb ik even verder gezocht. De artiest heet Brandon Leake. Zijn auditie voor America’s Got Talent (AGT) was in juli van dit jaar. Ik heb het fragment opgezocht en die performance hieronder bewaard, ontdaan van alle tierelantijnen vóór en na zijn auditie. Ik wil wel verklappen dat hij er de ‘Golden buzzer’ mee verdiende…

Ik werd geraakt door zijn optredens. Zojuist zie ik op YouTube dat hij ook in de halve finale heeft opgetreden. Onderschrift bij dat Youtube-filmpje: Brandon Leake proves that there is power in words. Brandon might bring a tear to your eye with his passionate poetry to his father Tyrone.

Nu ik toch bezig ben, heb ik dat optreden hieronder ook alvast bewaard. Geniet ervan. Er zit ‘power in words’…

Een klein kwartiertje…

Hieronder de YouTube-registratie van mijn bijdrage aan de Verhalenberg, vorig jaar, 14 september. Wat lijkt dat lang geleden als je gedachten al twee weken gefixeerd zijn op corona. Ik kwam er gisteren bij toeval, al surfend, bij uit. Vijf korte bijdragen die samen iets minder dan een kwartiertje duren. Omdat er toen exact één kwartier moest worden gevuld, werd op die avond in september de overgebleven tijd spontaan gevuld. Met een willekeurig deuntje uit het orgeltje, dat bewees dat toeval niet bestaat…

Een gedicht maken over een thema en dat vervolgens voordragen op een orgeldeuntje vind ik een leuke bezigheid. Dat kan digitaal, zoals bovenstaande YouTube registratie bewijst. Nou vraag ik me iets af.

Ik ben benieuwd of er in deze coronatijd behoefte is aan ‘muziekgedichtjes’. Gewoon ter gelegenheid van een feestje dat nu niet gevierd kan worden, een verjaardag van iemand waar je nu niet op bezoek kan of een bedankje voor een kanjer van een vrijwilliger. Het kan ludiek zijn maar uiteraard ook serieus van toon. Zo zijn er misschien wel 100 andere redenen te bedenken, waarbij een digitaal muziekgedichtje van toepassing is.
Denk ik.

Ik wil dat dan wel maken. Waar het muziekgedichtje over moet gaan, moeten we uiteraard van te voren afstemmen. Net als een paar andere praktische zaken. En een beetje voorbereidingstijd heb ik ook nodig. Denk er maar eens over na. Hier iets over afspreken kan op verschillende manieren, als we maar 1,5 meter afstand houden…

Kijk voor mail- of telefoongegevens op de homepage van deze site.

De laatste Verbeelding…

Tja, daar staan we dan,de laatste keer
Cafe de Verbeelding, man, ‘t is niet meer
’t gevoel, dat gaat een beetje op en neer
’t is gewoon waar, gedaan,het komt niet weer

Twintig orgelmuziekjes,
gesproken repliekjes
het was een komen en gaan.
Voor meestal kleine publiekjes
steeds met liefde gedaan

Steeds weer nieuwe rubriekjes
op de vreemdste ritmiekjes,
heeft u steeds weer doorstaan
De laatste orgelmuziekjes,
maar dan is ’t gedaan…

Het gevoel gaat ietwat heen en weer.
Net zo dubbel als dit melodietje ongeveer.
Jan en Henny, meer privésfeer weer
Maar wij? Och gottegot, mijn lieve heer…

gedaan met verbeelden
gedaan net de weelde
het is de laatste keer hier.
De laatste bühne en bier
De laatste tekst op papier

’t is gedaan met verbeelden,
en ook het orgel dat speelde,
klinkt de laatste keer hier
Nog maar één regel plezier
en wordt het tijd dat ik stop…

Carpe diem & memento mori

Het is maar hoe je het bekijkt…

carpe diem beats memento mori

We maken ons meestal veel te druk
Over later en wat ons dan te wachten staat
Naar de toekomst kijkend is geluk
Vaak het enige dat door onze gedachten gaat
We maken ons bijna dagelijks ongerust
over het einde, en wanneer, of hoe laat
en zelfs zo nu en dan, misschien wel onbewust
lijkt ’t alsof ‘Carpe diëm’ op ‘Memento mori’ slaat

En het is dan, dat je terdege moet beseffen
Het is een keuze hoe dat je ’t ziet
Dat negatieve wil je niet!
Met dezelfde woorden het positieve treffen
En daarom nogmaals nu het lied…

Dus maak je vooral niet te druk
En pluk de dag die vandaag te wachten staat
Want op deze dag begint toekomstig geluk
Laat dat de gedachte zijn die door je hoofd heen gaat
leef in het heden, en stel jezelf gerust
begin ermee, want nu is nooit te laat
dan zul je zien, leef je je leven heel bewust
omdat ‘Carpe Diëm’ ‘Memento Mori’ dan verslaat!

Twee keer half oud is één keer nieuw

Donderdagavond 9 februari: Café de Verbeelding. Volgens Jan de zestiende keer. Mijn onafgebroken serie van deelname, vanaf het begin, leek in gevaar te komen. Nog elke keer had ik een nieuwe bijdrage geleverd. Een kort gedicht, thematisch en voorgedragen op één van de 216 mogelijke deuntjes uit mijn buikorgel. Vijftien keer eerder was dat gelukt. Alleen deze keer leek tijdgebrek roet in het eten te gooien. Léék, want op de valreep heb ik er toch iets op gevonden.

Ik kwam twee teksten tegen, waarvan ik dacht dat ik die nog nooit eerder op muziek had voorgedragen in Café de Verbeelding. Helemaal zeker was ik daar echter niet van. Toch besloot ik om die teksten te gaan gebruiken. Met wat aanpassingen hier en daar, maakte ik er weer semi-nieuwe van. En ik bedacht het volgende: Mocht ik deze teksten al een keer eerder hebben gebracht, dan was het voor het nieuwe deel van het publiek toch de eerste keer. Voor de andere helft van het publiek waren dan de aanpassingen nieuw. Die betroffen ook ongeveer de helft van het gedicht.

Diezelfde redenering heb ik op de tweede tekst losgelaten. Ook daar een 50-50 kans. Het besluit om beide teksten te brengen, leverde door de eenvoudige optelsom van 1/2 plus 1/2 tóch weer één originele bijdrage op. Met wat rekenkundige fantasie in kansberekening was mijn dwangmatige originaliteits-streven enigszins gesust.

En daarom bij deze dus twee te beluisteren gedichten op muziek. In Horster dialekt wel, dus mocht u dat niet machtig zijn, dan ligt hier meteen de kans voor een tweetal oefensessies. Luister en geniet.

Geej raakt meej in mien haart

Aas ik straks 80 joar bin

Sjef’s serenade

‘Sjef’s serenade’.  Luister door hierboven te klikken. Voor het eerst opgevoerd tijdens café de Verbeelding, op donderdag 9 juni 2016. De jubileum-editie (10e keer) waarop ik, voordat ik ‘Sjef’s serenade’ heb opgevoerd, ook kort verteld heb over mijn Ali B.-moment tijdens Funpop jl.

Funpop is eigenlijk de eerste aanleiding voor mijn orgel-tekst bijdrage tijdens deze editie van café de Verbeelding. Of beter gezegd, het is het goede gevoel dat Funpop opnieuw bij mij teweeg heeft gebracht. Het is de soms zelfs aan vriendelijke jaloezie grenzende bewondering voor de intense blijdschap die je ziet bij de bezoekers van Funpop. Mensen waarvan je, van ‘ons’ uit geredeneerd, niet meteen die levensvreugde zou verwachten. Want ze zijn toch gehandicapt. Geestelijk. Lichamelijk. Of allebei. En toch is die levensvreugde er bij tijd en wijle overduidelijk. Onbevangen,  ongelimiteerd, basaal genieten. Zó intens dat je je afvraagt wie er eigenlijk beperkt is. Daarom. ‘Sjef’s serenade’.

In de rust van Weverslo…

Tekst voordragen op orgelmuziek, in de serene rust van natuurbegraafplaats Weverslo. Een mooie ervaring om dat te mogen doen. En ook een mooie ervaring om ter plekke de sfeer te kunnen opsnuiven. Rusten in vrede krijgt daar een hele letterlijke betekenis. Wat een prachtige plek en wat een mooi initiatief van de familie Peterink.

Met dank aan Math, die de opnames hieronder heeft gemaakt en Ron voor de uitnodiging om er te mogen optreden.

Voor wie nieuwsgierig is, hieronder de beelden van vier verschillende voordrachten.