

GvdM | 22 augustus 2021
8 augustus 2021
Fietsgedichtje in beeld…
onschuldig wit
vooral heel stil
de zon die smelt
de aarde
weer naar boven
dat ik hier zit
en niets méér wil
dan opgeteld
de waarde
van geloven
maar ook vooral
vertrouwen
ja, al met al
hier bij de eik
weer prima
vol te houwen…
bloemen, vlinders,
rondom prachtig
wilde tuin
godallemachtig
de vlinders kussen
duizend bloemen
het is te mooi
om te benoemen
een prima plek
om te verblijven
en met respect
over te schrijven
rondom raast heel
de wereld door
terwijl ik hier
ook stilte hoor
op plaatsen
waar ik even stond
kwamen er
woorden uit de grond
het waren
woorden van gewicht
ze vormden samen
een gedicht
dat ging toen langs
mijn been, gericht
rijmend op weg
naar mijn gezicht
de inhoud
maakte me wel blij
was grotendeels
gericht aan mij
bijna was ik er
voor gezwicht
toch hield ik stijf
mijn lippen dicht
want ergens in
die woordenbrei
stond slinks ‘corona’
er nog bij…
schrijverstasje
om gedaan
vroeg op de avond
weg gegaan
toetsenbord en
bluetooth aan
iphoneschermpje
blijft mooi staan
fijn, het werkt
ik ben voldaan…