‘Ik ruik wierook’, zei Thea, terwijl we naar de plaatselijke modellen keken, die de schoenen en kleding van lokale ondernemers showden. Het was vorige week zondag. Koopzondag en het weer was fantastisch. Op de posters had het al gestaan. ‘Atrium’, in grote letters. Modeshow op koopzondag, zoals dat al wel vaker was georganiseerd. Nieuw was dat deze keer onze Mees ook meeliep in de show. En nieuw was ook dat de show in het atrium werd gehouden. Het voorportaal van de Sint Lambertuskerk, die voor de gelegenheid ook haar deuren wagenwijd had opengezet. Dat verklaarde de wierookgeur die we in het atrium roken.
Het atrium is een ommuurde, open ruimte die je betreedt, vóórdat je de kerk zelf binnengaat. Ik heb eens ergens gelezen of misschien heb ik het me wel laten vertellen dat die ruimte bewust door de architect is gebouwd, om een overgangsplek te creëren tussen de drukke wereld buiten de kerk, en de sacrale sfeer die je toch meestal in een kerkgebouw aantreft. Even het wereldse achter je laten om je een kort moment ‘voor te bereiden’ op de ontmoeting die je met jezelf aangaat wanneer je het kerkgebouw zelf binnentreedt.
We stonden nog buiten het atrium, toen geluidsflarden muziek en deskundig modecommentaar onmiskenbaar duidelijk maakten, dat de modeshow al bezig was. Pas toen kregen we in de gaten dat het zich vooral in het atrium afspeelde. Dus naar binnen. Daar bleek dat een groot aantal toeschouwers ons al was voorgegaan. De modellen liepen over een catwalk die vakkundig was ingeklemd tussen een vijf- zestal stenen bogen. Onder elke boog was een podiumelement geplaatst, aangeschoven naar achteren, tot aan de stenen kruisen die daar al decennia in alle rust stonden en nu als decorstuk leken dienst te doen.
Hieronder een korte film-impressie van de show
Het was al met al een mooie entourage en de modellen kwamen goed tot hun recht. In leeftijd variërend van heel jong tot al wat ouder, met als gezamenlijk kenmerk dat het waarschijnlijk allemaal mensen waren die hun roots op de een of andere manier in Horst aan de Maas hadden liggen. Net als het publiek, logischerwijs. Zo waren Thea en ik hier ook gekomen. Onze Mees showde zijn slaapoutfit en z’n badjas als een pro. Onder elke boog een iets ander standje. Bij de laatste boog aangekomen trok hij de badjas uit en dat ontlokte aan de speakerlady nog een ontdeugend commentaar. Verder was haar taak vooral benoemen bij welke ondernemer de geshowde kleding te verkrijgen was.
Ik kreeg bij dit alles een dubbel gevoel. Mooi om te zien dat dit alles met eigen mensen, eigen ondernemers en in ons eigen dorp opnieuw zoveel mensen op de been bracht. Levendigheid en ondernemerslust ten top. Maar tegelijk voelde het ook misplaatst. De plek -hoe mooi ook- was daar mijn inziens niet voor bedoeld. Ik betrapte mezelf op een degelijkheid die me een beetje verraste. Terwijl ik helemaal niet kerkelijk ben, had ik blijkbaar toch een bepaald respect voor het gebouw en mijn idee daarover. Na de show met Thea, op een van de vele terrassen in het centrum, nog over doorgepraat. We zaten duidelijk niet op een lijn. Zij vond juist de combinatie een verademing. Een doorbraak in het starre beeld dat kerk en religie meestal oproepen. En eigenlijk kon ik haar daar ook geen ongelijk in geven.
Maar toch.. het gevoel blijft hangen dat het niet de juiste plek is voor een modeshow, of welke andere commerciële activiteit dan ook. Ik krijg het beeld niet uit mijn hoofd van de filmscene uit Jezus Christ Superstar, jaren geleden, waar hij de tempel hardhandig ontdoet van gokkers en handelaren. Ik weet het, die vergelijking slaat misschien wat door, maar die associatie kreeg ik wel die zondagochtend. En dat wilde ik even delen met iedereen die dit leest. Misschien ben ik wat eenkennig als het om de reuk van wierook gaat. En misschien ben ik ook gewoon een ouwe zeur. Maar dan wel een eerlijke ouwe zeur… ik hoor graag wat jullie er van vinden.
Voor de wat jongere generatie: hieronder een link naar de scene uit Jezus Christ Superstar. En voor degene die niet bij de modeshow waren: daar ging het er wel rustiger aan toe dan in deze scene ;-)… En toch, het gevoel blijft…
Geert van den Munckhof 
Tja, hier kun je een hele avond over vol krijgen. Dit filmpje van Jezus Christ is ook een verkeerd beeld met geschreeuw en vernieling van waardevolle dingen. En geloof is voor iedereen datgene wat hij of zij er mee doet en het ziet in eigen ogen. Wie van ons hoefde er in onze jeugd niet naar de kerk?
Ik hoor mijn vader nog zeggen…..die mensen die in de kerk zitten te kletsen de hele tijd…..die kunnen beter thuis blijven. O,pap…..dan kan ik dat ook maar beter doen. Nee jij moet…..
In eerste instantie dacht ik….dat klopt niet…..mode in het atrium, maar van de andere kant…..zit niet iedereen te kijken welke kleren mensen aan hebben tijdens de kerkgang? Heden ten dage misschien niet meer zo erg, maar in mijn jeugd was dat absoluut het geval.
Wie weet hebben ze deze show bewust wel hier gedaan…..niet wetende dat het zo’n schitterde dag zou worden, maar de veiligheid gekozen voor eventuele regen…..
Weer mooi geschreven Geert, en ik kan me de gevoelens hierbij van jullie beiden heel goed voorstellen.
Tja dit is een lastig onderwerp. Persoonlijk vind ik wel dat de kerk wat losser moet worden en hiermee bedoel ik dat het meer een samen zijn en samenkomen in de kerk moet zijn met sprekers en zang van alle kerkgangers. Waar kinderen niet de hele tijd stil in de banken moeten zitten en zijn. De modeshow is wel commercieel maar er word daar niets verkocht maar brengt wel mensen bijelkaar. En het speelt zich wel af buiten de kerk maar wel binnen de kerkmuren. Moet kunnen denk ik zolang we er maar met respect mee omgaan. Maar ik ben er niet geweest en heb het dus zelf niet gevoeld cq ervaren.