Schreef ik eergisteren in de letterlijke zin over multifocaal, vandaag wil ik even afdwalen naar wat het woord ‘multifocaal’ ook bij me oproept. Daarmee los ik een belofte in die ik op de valreep eergisteren deed: Terugkomen op ‘de symboliek’ die ik in het woord zie. ‘Analogie’ is misschien een betere term. Maar whatever.
Ik bedoel het kunnen ‘kijken’ op meerdere manieren. Niet slechts vanuit één gezichtspunt, maar de beschikking hebben over meerdere ‘standpunten’. Welk standpunt je inneemt, wordt door heel veel factoren bepaald, maar het ‘multifocale’ zorgt ervoor dat je de mogelijkheid voor andere standpunten open houdt. Die moet je bij voorkeur ‘niet uit het oog verliezen’. Die analogie is aardig. Vind ik.
Daarmee krijgt ‘multifocaal’ iets ruimdenkends. Je blik niet op een ding gericht, maar ook oog houden voor iets anders. Of dé ander. Je zou bij ‘multifocaal’ zelfs aan inlevingsvermogen kunnen denken. En aan nieuwsgierigheid. ‘Multifocaal’ zijn omdat je je ook in de ander kan en wil verplaatsen. Zijn of haar kijk op de zaak kunt ‘zien’ en niet enkel je eigen visie interessant vindt.
Zo bekeken is ‘multifocaal’ veel breder dan een scherpe blik op wat dichtbij en veraf is. Het zou een manier van kijken kunnen zijn naar het heden en de toekomst. Ja, zelfs met het oog op het verleden, nog zaken kunnen duiden. ‘Multifocaal’ heel veel oplossen dat door kortzichtigheid niet goed gezien wordt. Of eenzijdig geinterpreteerd is. Het is maar net hoe je het bekijkt. Leuk om er ook op die manier eens naar te kijken.
Volgende week krijg ik mijn brilletje. Multifocaal. Spreekt voor zich. En ik ben benieuwd. Je schijnt er de eerste dagen best zeeziek van te kunnen worden. Heb ik dat ook eens meegemaakt. We zullen zien!
Geert van den Munckhof 