Over een dikke week is ie klaar. Mijn eerste èchte bril. Multifocaal, zodat ik in de verte voortaan mensen makkelijker ga herkennen en bewùst terug ga groeten, en dichtbij alles drie-en-een-kwart keer groter zie. Met één bril, dus dat is niet gering. Net als de prijs trouwens, maar goed, als ik de komende jaren stevig door kijk, dan krijgen we dat wel op…
Mijn leesbril kan ik al een paar jaar niet meer missen. Voor het gemak heb ik op strategische plaatsen exemplaren klaar liggen. Een situatie die voor veel vijftig-plussers herkenbaar zal zijn. Begonnen met een vergroting van anderhalf, kon ik na verloop van tijd dezelfde bril krijgen met vergrotingsfactor twee. Daar heb ik er toen, via internet, een vijftal van besteld en daar teer ik nog steeds op.
Maar dat aantal blijkt geen garantie voor voortdurende scherpte. Gisteren zijn mijn ogen getest en heb ik geleerd dat mijn plus-afwijking, van gemiddeld een-en-een-kwart, van die factor twee van mijn leesbrilletje nog maar 0,75 over laat. Dat is mijn eigen vertaling van de uitleg die ik kreeg bij de factor 3,25 die in het leesdeel van mijn nieuwe bril wordt geslepen.
Die uitleg past wel bij mijn eigen empirische waarneming, dat twee van mijn leesbrilletjes tegelijk op zo af en toe wel heel prettig kijkt. Een iPhone krijgt dan de allure van een iPad. Vooral in bed, bij het checken van de laatste berichtjes, geeft die forse vergroting ook forse kijkwinst. ‘Het oog wil ook wat’ heeft er voor mij een wezenlijke betekenis bijgekregen. In meerdere opzichten. Maar hoe een opticiën dat in financiele zin vertaald, was toch even nieuw voor me.
Afijn. Over een dikke week krijg ik een sms van mijn opticiën. Die zal ik nog lezen met één van mijn vijf factor twee brillen. Daarna ga ik het allemaal ’n factor drie-en-een-kwart ruimer zien. Als ik naar beneden kijk, tenminste. Als ik recht naar voren kijk -de toekomst tegemoet zeg maar- dan heb ik alles voor veel minder weer scherp op mijn netvlies. Om precies te zijn voor slechts een-en-een-kwart. Dat lijkt weinig, maar zo zie ik het niet…
Eigenlijk is dat in één zin wel de dubbelzinnige kern van de zaak. Ja, en als ik er goed over nadenk zit er nog veel meer symboliek in multifocaal. Misschien daarover later meer. Ik zie nog wel…
Geert van den Munckhof 
Welkom bij de club Geert, ik ben al jaren aan een multifocale bril en ben er maar wat blij mee. Veel succes.
Dank je. Gaat goed komen, lijkt me.
ik heb tijdens het lezen enorm gelachen Geert, om jouw woordkeus, beschrijving maar vooral ook in combinatie met het feit dat het fenomeen leesbril de afgelopen week ook zo’n speciale rol kreeg in mijn leven.
Ik draag meest lenzen lenzen (die ook multifocaal kunnen maar ook poepie duur en die draaien nog wel eens) dus heb me nog van geen kangtn in de bril variant van multi verdiept. en daaroverheen dan de diverse sterktes leesbrillen, want ik was er na een tijdje achter dat het voor een boek weer anders ligt dan voor een computerscherm. en ik vond uiteindelijk erg veel genot in een +3 factor als compromis.
En die mooie rooie 3+ heb ik dus van de week aan ex schoonmama weggegeven. We zaten op een schip, in hetzelfde schuitje zal ik maar zeggen, en zij had een te zwakke leesbril bij zich waardoor het eindeloos puzzelen (letterlijk) en kranten artikelen uitspitten, uitermate vermoeiend en ergerlijk werd. Ik zag haar op de tweede dag als het ware zuchten onder het juk van de dagen die komen gingen.
Eerst had ik m alleen nog uigeleend en gebruikte ik de hare van 2 a 2,5 dat kon ik niet precies meer lezen zo weggevaagd was dat op dat oude brilletje, maar toen ik doorkreeg dat niet zomaar alle plus nummertjes aanwezig lees verkrijgbaar zijn in Turkije, of in ieder geval niet waar zij woont, waar ik overigens we van op keek, heb ik m aan haar gegeven, en gezegd dat ik wel bij de Hema of welke andere Pearl toko dan ook een nieuwe zou kopen. ZIj blij. Ik tevreden.
Ondertussen was degene die ik van haar had geleend aan alle kanten aan het uit elkaar vallen en kon ik uiteindelijk op de terugweg in het vliegtuig mijn boek niet uitlezen, Behalve als ik mijn lenzen uit zou laten natuurlijk, want dan kan ik nog als de beste lezen, ook al moet ik dan het boek of de krant lachwekkend (voor ieder ander dan) dichtbij houden, maar dat deert me niet.
Laat ik nou een heel leuk gesprek kirjgen in het vliegtuig met Anne, degene die een stoe verderop zat, in Marmaris woont en daar aan huis bij een vliegmaatschappij werkt, groundhandling. Een uitermate leuk en interessant gesprek. ZIj heeft min of meer haar eigen droombaan (en misschien ook wel de mijne) gecreerd en dat was heel euk om te horen. Ik kon haar weer van alles vertellen over de Internationale school in Antalya waar haar oren rechtovereind van gingen staan.
Dus van lezen is het niet gekomen, en daarom vergat ik ook dat ik geen leesbril meer had zodat ik thuisgekomen en na een nacht slaap mijn lenzen ingedaan, mijn post niet kon lezen. Nog een halve dag respijt. Maar het was allemaal goed nieuws.
Van uitstel komt afstel, dus zometeen toch maar even naar de Hema. Die post heb ik uiteindelijk namelijk gewoon zonder lenzen in en van heel dichtbij gelezen. De computer weer van heel veraf en met bril op bekeken.
Het was weer leuk om je te lezen
Ik kwam trouwnes de week daarvoor iemand tegen, ook uit Horst, die jouw vrouw weer kent, Even zorgen dt ik haar naam weer ga herinneren, we zijn tenslotte een week met elkaar opgetrokken. Jammer dat er niet zoiets als multifocaal geheugen bestaat. Zeer selectief en vluchtig dat van mij
Groet en liefs en weer tot leesz
Carolien