Van harte!

Morgen is het 28 november. 21 jaar geleden de geboortedag van Mees. Morgen dus zijn verjaardag. Hiep piep piep… hoera! Bij voorbaat, een kleine vier uur voordat het daadwerkelijk zover is, en schriftelijk, omdat ik hem morgen niet ‘fysiek’ kan feliciteren.

Hij studeert Biologie in Wageningen en ik werk morgen ‘gebiologeerd’ in Horst. Allebei hebben we afspraken die ook doorlopen in de avonduren. Naargelang iemand meer verjaardagen meemaakt, lijkt de aandacht ervoor steeds meer te moeten wijken voor de toenemende drukte in agenda’s.

Toch, aan de vooravond van zijn verjaardag, wil ik hem toch alvast op deze manier feliciteren. Gewoon, omdat het een fijne vent is. Dat wil ik bij deze zwart op wit neerzetten. Bevooroordeeld misschien, als zijn vader, maar niet minder gemeend. ‘Awkward…’ denkt hij misschien straks als hij dit leest.

Dat is dan maar zo. Ik heb het grootste vertrouwen in zijn gevoel voor humor en zijn nuchtere relativeringsvermogen. Dus ook om die reden is er wat mij betreft geen beperking om bij deze te noteren dat ik heel erg trots op hem ben. Om allerlei redenen, die ik hier nu niet allemaal zal noemen.

Maar toch. 21 jaar. En elk jaar gegroeid in zijn eigenheid en zijn vermogen om zijn leven naar eigen inzicht vorm te geven. Bewust en doelgericht, met aandacht voor zijn omgeving. Een omgeving die de laatste jaren steeds vaker horeca-kenmerken vertoont, maar dat terzijde… Ook dat is een biotoop.

Evenwichtig. Gefocust. Slim. Avontuurlijk. Reislustig. Maar nu ben ik toch aan het opsommen. En doe ik mogelijk een te groot beroep op zijn gevoel voor humor en relativeringsvermogen. Dus laat ik het maar hierbij. In gedachten zet ik een laatste kaarsje op deze woordentaart en steek ze alle 21 aan. Blaas…, doe een wens, en hoop van harte dat die voor je uitkomt!