Herfstdip?

Vroeg donker. Grijs weer. Kou en regen. Niet bepaald de juiste ingrediënten voor een opgewekt gemoed. Het valt ook niet mee, om altijd maar blij en gelukkig te zijn. Daar zijn duizend-en-één redenen voor te bedenken. Tegelijk valt het eigenlijk ook lang niet altijd tegen. Alleen, dat valt in het donker vaak niet zo op. Bovendien, als we op de een of andere manier het idee hebben dat het leven niet ‘zonnig’ is, dan wijten we dat niet aan het weer of aan het seizoen, maar aan onszelf…

Eigenlijk is dat vreemd. Maar ik herken het wel. Eén van die duizend-en-één redenen overvalt me de laatste tijd wel eens. De soms wat deprimerende vraag: Doe ik wel, wat ik wil doen? Een simpele vraag lijkt het. En toch kan ik het antwoord, als ik in zo’n bui zit,  maar niet vinden. En dan helpt het niet als je ‘s morgens in het koude schemerdonker naar het werk fietst om vervolgens laat op de middag in het miezerige avonddonker weer naar huis te peddelen.

Vroege ochtend. Late middag. Allebei in het donker. Het zijn momenten die in deze tijd van het jaar ‘licht-technisch’ wat zwaar kunnen doorwegen op je stemming. Kunnen leiden tot donkere gedachten. Is er überhaupt nog wel wat te juichen, vraag je je af. Alle media lijken al net zo donker binnen te komen als het weer. De ene donkere gedachte kleurt de andere gedachte nog wat grijzer in… Wat te doen?

Van Pip, mijn dochter, kreeg ik onlangs een mooi klein boekje. Titel: ‘Soms denk ik wel eens bij mezelf…’. Daarin staan 100 gedachten van Wim Kan en anderen. Het is een uitgave ter gelegenheid van de Boekenweek in 1983. Ik was toen 23.  Eén jaar jonger dan Pip nu. Met drie van die honderd gedachten wil ik deze bijdrage ‘Herfsdip’ bij deze omdopen tot ‘Herfsttip’. Want grijs omzetten naar wat kleur zit vaak in hele kleine en onverwachte dingen. Dus, dankjewel Pip! Door jou werd en wordt de ‘dip’ een ‘tip’. Dat rijmt. Ook op Pip. Xx.

• ‘Ik zie nog maar één mogelijkheid om aan onze autoverkeersmanieren een eind te maken: uitstappen, elkaar omhelzen en gaan wandelen.’
• ‘Ik heb mijn hele leven last gehad van gemengde gevoelens.’
• ‘Tot ziens allemaal en leef ze!’ 

  (Uit ‘Soms denk ik wel eens bij mezelf…’’, Wim Kan, 1983)