The eyes of Jenny

De top 2000 klinkt opnieuw door de kamer. ‘Memories’ van Earth & Fire’. De start voor weer een verhaal dat gebaseerd is op muzikale prikkels. Dat eerste nummer is dan meteen een mooie. Herinneringen. Bijvoorbeeld aan twee dagen geleden. Toen heb ik ook een kort verhaal geschreven terwijl ik dacht dat ik luisterde naar de top 2000 op NPO2.

Ik vond het al vreemd dat er geen dj tussen de muziek te horen was. Toch weet ik zeker dat ik wel een keer de jingle hoorde van de top 2000, maar waarschijnlijk heb ik op een vreemde manier een editie van eerdere jaren beluisterd. Zelf heb ik vanochtend al wat lijsten van vorige jaren doorgespit. De nummers die ik gehoord heb -het was 25 december tussen 11.00 en 13.00 uur- kwam ik echter niet tegen. Als toevallig iemand de nummers waarover ik eerste kerstdag heb geschreven ook heeft gehoord, dan hoor ik daar graag meer over.

Ondertussen is het nieuws van 11.00 uur voorbij en is het eerste nummer ‘Close to you’. Zoetsappig. Uit 1970 lees ik in de lijst. Verder niet teveel woorden over vuil maken. ‘O, what you do to me’ is een regel uit het refrein dat ik nu hoor. Het lijkt alsof de Plain white T’s ‘Oos, what you do to me’ zingen. Misschien doen ze dat ook wel en hoor ik weer gewoon wat ik wil horen. Ook hier, als iemand de oplossing weet…

Ja, dat klopt dan wel weer. Een absolute beginner, zo voel ik me wel eens als het over muziek gaat. Lou Reed zingt erover. Ook hier merk ik dat ik moeite heb om de tekst te verstaan. ‘To lay down the hardlines’? Heb ik dat goed verstaan? Zou iemand ook dyslektisch voor muziek kunnen zijn?

Abba nu, ‘gimme, gimme, gimme’. Het meeste kan ik weer niet verstaan, maar goed, die kwamen dan ook uit Zweden geloof ik. Ze willen een man na middernacht meen ik te kunnen vertalen. Maar ze hadden Benny en Bjorn toch? Of zouden die vaak niet thuis zijn geweest?

Ik ga koffie zetten.

Ben ik weer. De trein naar Georgia heb ik gemist. Hoorde nog wel dat het om de trein van middernacht ging. Iets voor Agneta en Frieda om daar hun mannen mee te laten komen?

De dj van dienst leidt sommige nummers in met de ‘live’ (want opgenomen?) motivatie van luisteraars, die uitleggen waarom zij het betreffende nummer zo speciaal vinden. Opnieuw Lou Reed, nu met de intro van ‘Sweet Jane’. Uit 1974 lees ik. Toen was ik veertien. Brugklas gehad denk ik en misschien wel in Meerssen op werkweek met mijn 2-atheneumklas. Of in voorbereiding daarop. ‘We wonna get starting something’ zou toen best eens een reden kunnen zijn geweest voor die werkweek, associeer ik Michael Jackson vast aan mijn herinnering.

Ik denk dat ik Sandy Coast maar eens ga gebruiken om dit verhaal met de rest van de wereld te delen. ‘I can live for another 1000 years…’ of zingen ze ‘I can’t…’? Dat laatste lijkt logischer.

‘no more worries, no more fears’. Die Jenny moet hele mooie ogen gehad hebben.