Tag: ach ja..

Misschien helpt het. Gewoon wat zaken van me af schrijven. Hopelijk lucht dat op. En zo niet? Ach, dan is er ook geen man overboord. Want waar gaat het over…

Het zit een beetje tegen.

Al een paar dagen aan het hoesten en veel geslapen om de verkoudheidshoofdpijn te doen verdwijnen. Dat kost een belangrijk deel van het vrije weekend, maar lijkt nu op mijn vrije maandag heel aardig gelukt. Echt helemaal over is het echter nog niet. Afijn, geef het nog een dag of wat en dan zal het wel weer gaan. Ik ben niet de enige.

Vanmiddag voor de halfjaarlijkse controle bij de tandarts geweest. Normaalgesproken kun je van de uitdrukking ‘in the pocket’ best een tevreden gevoel overhouden. Maar vanmiddag was dat anders… Verschíllende pockets, die in eerste instantie via de mondhygiëniste, maar na nog wat beter kijken door de parodontoloog moesten worden behandeld. Die gaat alles dan dichtbranden geloof ik…

Het zit vandaag wat tegen.

Mijn verkoudheid is de afgelopen dagen via mijn hele hoofd naar mijn voorhoofd verplaatst en concentreert zich nu vooral op mijn ogen. Als je niet beter wist dan zou je kunnen denken dat ik op mijn laptop geen column aan het tikken ben, maar naar de zoveelste aflevering van America’s Got Talent zit te kijken. En dan juist díe uitzendingen waar het hele publiek op het eind opstaat, net als de coaches. En dat de zanger of zangeres het dan ook niet meer droog houdt, vooral ook omdat twee weken eerder zijn of haar oma gestorven is. Of nog erger. In het voorfilmpje had je al kunnen zien dat oma de grootste fan was… Eerlijk is eerlijk, mij kun je dan opvegen.

Maar nee, dat tranen gaat nu vanzelf. Ook dat is waarschijnlijk nog een kwestie van een paar dagen denk ik. Tja, wat nog meer. Al een week of vier strijk ik twee keer per dag mijn kalknagels in met een soort van nagellak, die ruikt naar kerosine. Moet na drie maanden gezonde nagels opleveren. Ik blijf het trouw volhouden -aan mij zal het niet liggen- maar op dit moment betwijfel ik ook hier het nut van. Ik zal zometeen de bijsluiter eens lezen, of je van dat spul ook tranende ogen kunt krijgen.

Ach, iedereen heeft wel eens van die dagen…

O ja.. Vanmorgen ook om 1 minuut over acht de huisarts gebeld en pas om half negen contact kunnen leggen met de assistente. Die concludeerde dat ik de dokter niet hoefde te bezoeken. Zij zou de dokter mijn klachten vertellen en als die haar diagnose onderschreef, dan kon ik na vier uur vanmiddag de medicijnen op de apotheek ophalen. Dus om kwart over vier een kuur van dertig dagen en bijbehorende zalf gehaald. Vanavond de eerste zalf en morgen de eerste pil. Dat gaat mijn huid weer in het gareel krijgen. Al een paar keer eerder gedaan en die keren hielp die combi prima. Maar toen stond ik er wel wat positiever in, volgens mij.

Afijn, dit was het wel voor nu. Morgen maar weer eens vol goede moed kijken naar alle narigheid van anderen en me dan zelf een geluksvogel voelen. Morgen. Met minder tranen.

zwart en ongedurig
onrustig nog daarbij
het hart wat wispelturig
vooral uit medelij

och, zie ‘m nu eens klagen
wens beterschap zich vurig
al heeft z’n week vier dagen
toch lijkt ’t veertig-urig

dus wat is de moraal?
Nou… heel eenvoudig, luister!
de moraal gaat ongelogen
over knipogen in het duister…