Gedichtje van Ellen

Blij werd ik van de mail van Herman. Ik had ‘het hart van Ellen gestolen’ schreef hij. Met mijn ‘versierorgel’. Herman is ook dichter. En schrijver, net als Ellen. De mooie volzin uit zijn persbericht had me al aangenaam getroffen: ‘Tevens is er een optreden van Geert van den Munckhof die met zijn buikorgeltje woorden op muziek laat dansen’.

Afgelopen woensdagavond heb ik mijn bijdrage mogen geven tijdens de opening van de Poëzieweek in Venlo. Hoofdgast was Ellen Deckwitz. Mijn ‘smeekbede’ op de muziek van Tante Leen’s ‘O Johnny’ kwam binnen bij de gasten. En bij Ellen. Ter plekke maakte ze een gedichtje ‘voor mij alleen’. En droeg ze het voor toen haar gesprekspartner Monica Boschman daar om vroeg. Mijn ‘missie’ was geslaagd!

‘Hieronder het gedicht dat Ellen me nog dezelfde avond vanuit de trein toestuurde’ vervolgde Herman in zijn mail. Ik las het gedicht en herkende de woorden uit mijn herinnering van woensdag. Prachtig. Hoe mooi ‘draaiorgellier’ rijmt op ‘gaten in papier’. Ik herinner me hoe ik woensdagavond in gedachten tijdens haar voordracht meteen de associatie maakte tussen ‘gaten in papier’ en ‘woorden op papier’. Of Ellen deze bijgedachte ook had, weet ik niet, maar het zou me niet verbazen.

Woorden op papier. Of uitgesproken in het openbaar. Toen ik in plaats van die woorden aan gaten dacht, zag ik meteen beelden in mijn hoofd van Trump. En van Wilders. Maar misschien kwam dat ook wel omdat het in Venlo was. Ik dacht vervolgens aan hun veelal holle retoriek. Nietszeggend. Klinkend als lege vaten, met daarna meteen de associatie dat die helaas wel meer lawaai maken dan volle. Stille echo’s uit gaten, die helaas door zovelen wel worden gehoord. Gaten in papier, op plekken waar vaak beter woorden hadden kunnen staan.

Tijdens de poëzieavond in Venlo, afgelopen woensdag, stonden die woorden er gelukkig. En er werd nog veel meer gedacht, gedicht, verwoord en verward. Het doet goed om te lezen dat mijn woorden -volgens Herman ‘dansend op muziek’ en volgens Ellen ‘wonderlijk’ ontstaan uit ‘gaten in papier’- indruk hebben gemaakt. Volgens mij heeft dat geleid tot een gedichtje ‘voor mij alleen’, maar waar iedereen bij deze van mag meegenieten. Zo speciaal dat de gaten, geslagen door Trump en Wilders, voor even zijn opgevuld. Met woorden. Welluidend en veelzeggend. Voor mij tenminste. En misschien wel voor Herman. Of voor jou. Met dank aan Ellen.

‘Lieve Geert

Wat een eer
zo’n ode
met behulp
van een
draaiorgellier,

Je bent
een wonder.
Je maakt
muziek
bij gedichten
met behulp
van gaten
in papier.’

Ellen Deckwitz