Waar als de wil weg is?

Levendige contrasten worden doods en flets. Stil van alles wat te horen is. Verdoofd en blind voor wat pijnlijk zichtbaar is. Omdat niemand werkelijk weet en iedereen zomaar zegt.

Telkens weer. Steeds net niet. Missen wat raakt. Soms kant noch wal. Het voordeel van de twijfel vaak met zekerheid nadelig. Midden in de roos er toch volledig naast zitten.

Door een vastgelegd verleden een ongrijpbare toekomst. Alles moet nog komen maar veel is al voorbij. Machteloze pogingen tot grootse plannen. Verbleekt succes van sprankelende mislukkingen.

Moe van energie in krachteloos protest. Futloos van sterke eensgezindheid. De schreeuwers van het ongelijk horen het gelijk niet van de zwijgers. Die toestemmen. Opeens oneens vergeten.

Alles is voor hen die de halve wereld al hebben. Bescheiden tekenen we nooit voor de andere helft. Daarmee weggevend wat we voor altijd hadden willen houden. Pech. Wij. Niet zij. Geluk.

Zij, die onmerkbaar overduidelijk eigen ongeschreven wetten handhaven. Rechtspreken over wat krom is. En wij? We buigen weifelend waar we fier rechtop willen staan.

Op toppen van kunnen vrij hopeloos opzien tegen bergen. In dalen gedwongen genieten van de regen. Achter de wolken, maar aan de verkeerde kant, in de schaduw van de zon staan.

Het zit er in maar komt er niet uit. Als het er uit komt dan zit er niet meer in. Eeuwigdurende momentopname. Elke seconde van alle tijd. Steeds maar door. Voortschrijdend achteruit.

Voort schreiend vooruit. Maar blijven lachen. Je moet wel. Omdat het kan. Je kunt het. Omdat het moet. Waar een wil is, is een weg. Waar, als je weg wil. Niet waar, als je wil weg is.