Een regel tekst uit een liedje van Gert Vlok Nel, een singer-songwriter uit Zuid Afrika. Ook de mooiste jare is voorbij zingt hij. Evenals de mooiste liefde. En ook de mooiste drome is voorbij. Het liedje heet Epitaph en komt van de cd ‘Beaufort-Wes se Beautiful Woorde’. Epitaph betekent ‘grafschrift’. Toch ook vaak mooie, laatste woorden. Het liedje ademt een melancholische sfeer, zoals eigenlijk alle liedjes op de cd. Tot zover de muzikale informatie.
Niet alle tekst kan ik verstaan maar dat maakt op de een of andere manier de regels die ik wel begrijp zoveel krachtiger. Misschien door het steeds weer lekker wringende enkelvoud-meervoud verschil met onze taal. Het is voor mijn gevoel een vereenvoudiging die het zuid-afrikaans dichter brengt bij waar taal vooral voor bedoeld is: uiting geven aan gevoel en creeren van wederzijds begrip.
Maar misschien schuilt de kracht van ‘…de mooiste woorde is voorbij’ wel in de vrije interpretatie die de woorden oproept. Ik denk terug aan het moment dat ik gisteren de krant terzijde schoof. Na het lezen van een artikel waarin de woorden ‘gifgas’, ‘schuld’ en ‘onschuld’ over elkaar heen buitelden en hard vochten om een plek op mijn netvlies. De foto van de dode kinderen verhinderde dat.
Dat beeld -als het waar is- is ‘de woorde’ voorbij. Zelfs als het niet waar is, is het de woorden voorbij. Voor hen die de waarheid kennen is ook de liefde voorbij. Dat kan niet anders. De mooiste dromen, de mooiste jaren, de mooiste liefde. Is dan voorbij. Allemaal. En toch werd er ’s avonds over gepraat bij Knevel en Van den Brink. De mooiste woorde… zonder gevoel en ik begreep ze niet.
Geert van den Munckhof 
Mooi gedaan, Geert Ik kan geen reactie plaatsen onder je blog. (error..)
Jan-Hein, dank voor je reactie.
(Via de iPhone kom ik ook niet op mijn WordPress-account. Van tijdelijke aard ga ik van uit.)
Met alle liefde lees ik jou blogs wat kunnen we er nog veel van leren.
Marleen, leuk dat je meeleest. En dank voor je mooie woorden!