Categorie: Multimedia
Moreel kompas…
Gedicht op orgelmuziek, gemaakt voor de voorstelling ‘Haar naam is Hanna’ op 18 mei.
Wilhelminaplein…
Oetgespeuld…
Afgelopen vrijdag, 29 december, was de vierde editie van ‘Oetgespeuld’. Een prachtig initiatief van Anja Hoeijmakers-van den Munckhof (Anja vaan de Smid) en Dirk Jeurissen. Het was volle bak bij Anja. Allemaal muzikanten die één introducée mee konden nemen. Er stonden complete bands op het podium, anderen vormden een duo of trio en weer anderen traden solo op. Ieder mocht een of twee nummers laten horen en op het moment dat het optreden begon, was er volle aandacht voor de artiest. Complimenten sowieso voor Thijs Lenssen die al die optredens op professionele wijze van een indrukwekkende geluidskwaliteit voorzag.
Zelf heb ik op de klanken van mijn draaiorgel een tekst gemaakt op het lied van Frank Sinatra, ‘My way’. Een redelijk lange tekst, op één A4 bewaard, waardoor het lettertype net iets te klein bleek, om het tot op het eind goed te kunnen voordragen. Ter plekke opgelost, door de laatste regels als een soort toegift, dan maar zonder orgelondersteuning voor te lezen.
Hieronder heb ik mijn bijdrage nog een keer in volle omvang bewaard. Voor de (nieuwsgierige) liefhebber.. Het is een dialekttekst, die ik de titel ‘Daat dudde zelluf’ heb meegegeven.
Ziel en zaligheid…
Dit prachtige kleine lijstje en dito foto kreeg ik een paar dagen na het overlijden van Jan Duijf kado van Marion Steeghs. Op de foto Jan in het midden. Links van hem kijk ik nog net de camera in en rechts van Jan zit Egbert. We zitten samen aan de stamtafel in café Cambrinus. Zoals zo vaak.
Toen nog wel.
Jaren geleden -toen corona alleen nog maar een biermerk was- sloten Jan en Henny na 25 jaar hun café. Een heel begrijpelijk besluit, wat niet wegneemt dat het door velen tot op de dag van vandaag en waarschijnlijk nog lang na vandaag wordt betreurd. Maar nogmaals, begrijpelijk. Sindsdien hebben Jan, Egbert en ik elkaar regelmatig ontmoet aan andere tafels. Vóór corona aan een tafel in een andere horecagelegenheid en dóór corona herhaaldelijk bij een van ons aan de huiskamertafel. We hielden contact.
Toen nog wel..
De ruimte van wat eerst Cambrinus was, is door Jan al snel getransformeerd tot een communicatief commando-centrum voor HadM800. ‘HadM800’ is de verzamelnaam van alle activiteiten die in het herdenkingsjaar 2019 zijn georganiseerd om aandacht te schenken aan 800 jaar geschiedenis van Horst aan de Maas. Jan heeft zijn hele ziel en zaligheid in de organisatie daarvan gelegd. Zijn drijfveer om de geschiedenis van Horst aan de Maas mede de toekomst ervan te laten bepalen heeft zijn vruchten afgeworpen. Nog elk jaar worden evenementen uitgevoerd die toen, in 2019, hun oorsprong vonden.
Toen was Jan er nog bij…
Sinds zondag 28 november 2021 is Jan niet meer onder ons. Althans niet lijfelijk. Wat rest, zou je kunnen zeggen, is Jan’s ziel en zaligheid. Dát, plus de herinneringen aan een gedreven inspirator, die in mijn gedachten zo nu en dan nog vol overtuiging zijn kijk op de wereld met me deelt.
Op 7 november 2021 -drie weken voor zijn onverwachte overlijden- nam het dagelijks bestuur van HadM800 in Kasteel ter Horst feestelijk afscheid van elkaar en van hun taken. Jan Duijf zou daar bij zijn geweest, maar was die middag onverhoopt verhinderd.
Ik mocht het vertrekkende bestuur die middag verrassen met een muzikale- en tekstuele aubade. Daar zijn toen opnames van gemaakt die ik onlangs, in een afgemonteerde versie, heb mogen terug kijken. Arie Stas, voormalig voorzitter van HadM800, en tevens enthousiast en succesvol amateurfilmer, heeft die beelden samengevoegd tot een mooi geheel.
Het was de tweede keer dat ik de aubade bracht. Vijf weken eerder, bij een wat soberder afscheid in een wat groter verband was Jan wel aanwezig. Bij die gelegenheid vroeg hij me of hij de tekst mocht hebben. Ik heb dat toen schertsend geweigerd. Vooral omdat die tekst op een ietwat verkreukeld A4-tje stond. Jan ging akkoord met mijn belofte om hem later van een nette versie te voorzien.
Die belofte was toen…
De tijd en het lot hebben het inlossen van die belofte echter onmogelijk gemaakt. Dacht ik. Tot ik een paar dagen geleden de beelden weer zag. Het contrast met het feestelijke afscheid toen en het droevige afscheid drie weken later kan niet groter zijn. In mijn hoofd vormde zich meteen een beeld van Jan, die er toen niet was en er nu niet meer is.
Met toestemming van Arie Stas en de andere aanwezige ex-bestuursleden van HadM800 deel ik hieronder die beelden. Als een eerbetoon aan Jan Duijf en omdat ik hem die woorden heb beloofd.
Toen… en nu. Omdat geschiedenis ook toekomst is.
Op de kermis…
Een gedicht op muziek van mijn buikorgel. Speciaal gemaakt ter gelegenheid van ‘Achterum is kermis’. Ik mocht daar in de tuin van Ineke Eijckmans en Kees Beurskens spelen. Zeven sets van 20 minuten. Vandaag het gedicht met muziek onder wat toepasselijke beelden gezet. Een sfeerimpressie…
Pookie…
Af en toe komen er beginnende artiesten voorbij op YouTube die indruk op me maken. Deze keer iemand die in de kwartfinale van America’s Got Talent zijn optreden doet. Een monoloog die op een indrukwekkende manier gebracht wordt. Van mij mag die winnen…
Geïntrigeerd door deze performance heb ik verder gezocht. De artiest heet Brandon Leake. Zijn auditie voor America’s Got Talent (AGT) was in juli van dit jaar. Ik heb het fragment opgezocht en die performance hieronder bewaard, ontdaan van alle tierelantijnen vóór en na zijn auditie. Ik wil wel verklappen dat hij er de ‘Golden buzzer’ mee verdiende…
Ik werd geraakt door zijn optredens. Zojuist zie ik op YouTube dat hij ook in de halve finale heeft opgetreden. Onderschrift bij dat Youtube-filmpje: Brandon Leake proves that there is power in words. Brandon might bring a tear to your eye with his passionate poetry to his father Tyrone.
Nu ik toch bezig ben, heb ik dat optreden hieronder ook alvast bewaard. Geniet ervan. Er zit ‘power in words’…
Een klein kwartiertje…
Hieronder de YouTube-registratie van mijn bijdrage aan de Verhalenberg, vorig jaar, 14 september. Wat lijkt dat lang geleden als je gedachten al twee weken gefixeerd zijn op corona. Ik kwam er gisteren bij toeval, al surfend, bij uit. Vijf korte bijdragen die samen iets minder dan een kwartiertje duren. Omdat er toen exact één kwartier moest worden gevuld, werd op die avond in september de overgebleven tijd spontaan gevuld. Met een willekeurig deuntje uit het orgeltje, dat bewees dat toeval niet bestaat…
Een gedicht maken over een thema en dat vervolgens voordragen op een orgeldeuntje vind ik een leuke bezigheid. Dat kan digitaal, zoals bovenstaande YouTube registratie bewijst. Nou vraag ik me iets af.
Ik ben benieuwd of er in deze coronatijd behoefte is aan ‘muziekgedichtjes’. Gewoon ter gelegenheid van een feestje dat nu niet gevierd kan worden, een verjaardag van iemand waar je nu niet op bezoek kan of een bedankje voor een kanjer van een vrijwilliger. Het kan ludiek zijn maar uiteraard ook serieus van toon. Zo zijn er misschien wel 100 andere redenen te bedenken, waarbij een digitaal muziekgedichtje van toepassing is.
Denk ik.
Ik wil dat dan wel maken. Waar het muziekgedichtje over moet gaan, moeten we uiteraard van te voren afstemmen. Net als een paar andere praktische zaken. En een beetje voorbereidingstijd heb ik ook nodig. Denk er maar eens over na. Hier iets over afspreken kan op verschillende manieren, als we maar 1,5 meter afstand houden…
Kijk voor mail- of telefoongegevens op de homepage van deze site.
De laatste Verbeelding…
Tja, daar staan we dan,de laatste keer
Cafe de Verbeelding, man, ‘t is niet meer
’t gevoel, dat gaat een beetje op en neer
’t is gewoon waar, gedaan,het komt niet weerTwintig orgelmuziekjes,
gesproken repliekjes
het was een komen en gaan.
Voor meestal kleine publiekjes
steeds met liefde gedaanSteeds weer nieuwe rubriekjes
op de vreemdste ritmiekjes,
heeft u steeds weer doorstaan
De laatste orgelmuziekjes,
maar dan is ’t gedaan…Het gevoel gaat ietwat heen en weer.
Net zo dubbel als dit melodietje ongeveer.
Jan en Henny, meer privésfeer weer
Maar wij? Och gottegot, mijn lieve heer…gedaan met verbeelden
gedaan net de weelde
het is de laatste keer hier.
De laatste bühne en bier
De laatste tekst op papier’t is gedaan met verbeelden,
en ook het orgel dat speelde,
klinkt de laatste keer hier
Nog maar één regel plezier
en wordt het tijd dat ik stop…
Carpe diem & memento mori
Het is maar hoe je het bekijkt…
We maken ons meestal veel te druk
Over later en wat ons dan te wachten staat
Naar de toekomst kijkend is geluk
Vaak het enige dat door onze gedachten gaat
We maken ons bijna dagelijks ongerust
over het einde, en wanneer, of hoe laat
en zelfs zo nu en dan, misschien wel onbewust
lijkt ’t alsof ‘Carpe diëm’ op ‘Memento mori’ slaatEn het is dan, dat je terdege moet beseffen
Het is een keuze hoe dat je ’t ziet
Dat negatieve wil je niet!
Met dezelfde woorden het positieve treffen
En daarom nogmaals nu het lied…Dus maak je vooral niet te druk
En pluk de dag die vandaag te wachten staat
Want op deze dag begint toekomstig geluk
Laat dat de gedachte zijn die door je hoofd heen gaat
leef in het heden, en stel jezelf gerust
begin ermee, want nu is nooit te laat
dan zul je zien, leef je je leven heel bewust
omdat ‘Carpe Diëm’ ‘Memento Mori’ dan verslaat!
Geert van den Munckhof 