Blouw…

Gisteren mocht ik mijn nieuwe boek presenteren in de Herberg van ‘t Gasthoes. Twee keer een mooie happening waar ik een dag later, onder de 200-jarige eik, met veel voldoening aan terugdenk. Twee keer volle bak. Twee keer een grote groep mensen die bij de boekpresentatie aanwezig wilde zijn. Mooie woorden van burgemeester Ryan Palmen, die ‘s morgens het eerste exemplaar in ontvangst nam en de vertederende geraaktheid van Gert Derix, waaraan ik ‘s middags het eerste exemplaar mocht overhandigen. De aanwezigheid van mensen die me lief zijn.

De prachtige vertolkingen van ‘Vur iederien’ en ‘Straolend leech’ door Marion Steeghs en Egbert Derix. De column ‘Gethsemane’, begeleid door Egbert op piano. De expositie van werk, dat gemaakt was bij gedichten van mijn hand. Allemaal elementen die de boekpresentatie gisteren heel speciaal maakten. De reacties achteraf maakten me blij. De hele entourage, de sfeer en de attente gastvrije ondersteuning van Pim en zijn crew droegen daar zeker aan bij. Moe maar tevreden, op het einde van de dag, die met twee grote gezinszakken verse friet van Johnny’s en bijbehorende snacks onverantwoord lekker werd afgesloten.

Aan die vermoeidheid weet ik het dat er behalve tevredenheid ook nog een ander gevoel in me rondwaarde. Ik kon het gisteravond niet meteen duiden. Maar vanochtend, op de fiets naar de eik, kreeg het vorm. Het was een mengeling van afscheid en blijdschap. Afscheid van iets waar ik nu niet meer met hart en ziel aan hoefde te werken. En blij dat al het werk tot zo’n mooi slot had geleid

Blouw…
In de kiertjes van het intens tevreden gevoel huist een ‘bluesy feel’ die afscheid van iets moois kan oproepen. Zoals je rouwig kunt zijn als je iets los moet laten dat je lief is. De samentrekking van ‘blij’, ‘blues’ en ‘lichte rouw’ zou ‘blouw’ kunnen zijn. Ik weet niet of iemand al eerder die samentrekking in dit verband heeft gemaakt. Ik zal het straks eens googelen. Voor nu beschrijft het een beetje hoe ik me voel na gisteren. Ik kijk naar de witte wolken in de blauwe lucht, denk aan het etentje dat we vanavond hebben besproken en voel me een beetje ‘blouw’. Best lekker…