December…

Van alle maanden in een jaar heb ik de meeste moeite met december. Dat is niet altijd zo geweest. Tenminste, niet dat ik me kan herinneren. Maar de laatste jaren merk ik dat vooral deze maand me regelmatig onderdompelt in een gedachtenpoel van lichte somberheid. Ietwat deprimerende gedachten over wat toch dé feestmaand van het jaar schijnt te zijn. Ik voel dat anders. Niet op élke decemberdag -gelukkig niet- maar toch zeker op een aantal ervan. Vandaag is zo’n dag.

Nou denk ik dat de decembermaand zich bij uitstek leent voor dat soort somberheid. En ik vermoed dat ik niet de enige ben die dat in deze donkere maand wel eens ervaart. Wat het extra wrang maakt voor ons somberaars, is de overstelpende hoeveelheid uitingen in de media, die in deze feestmaand, met ontelbare sterren, glitters en vuurwerk, die ultieme gezelligheid verkondigen. Ik kan daar normaal gesproken wel tegen, maar op dit moment maakt alleen al de gedachte daar aan me nog meer down. Dat dan van me af schrijven wil wel eens helpen. Vandaar. De lezer is bij deze gewaarschuwd. Er volgen nu een drietal alinea’s met een cynische en sombere ondertoon. Gevangen in geschreven woorden, met als doel om in mijn (uit)gesproken levende leven weer gewoon mijn blinkend positieve zelf te zijn.

Mijn oog valt op een willekeurige decemberfolder hier op de tafel. Tussen sterren en glitters wordt al die vermeende gezelligheid eigenlijk alleen maar vertaald in voedsel en drank. Overmatig, te veel en te dure gelukzaligheid die niet via het hart, maar vooral via de maag de honger naar samenzijn stilt. Een traditie, die dit jaar bijna niet door had kunnen gaan! Via een kort geding wordt op dinsdag mogelijk de boeren door de rechter verboden om de voedseldistributiecentra te blokkeren. Een dag eerder verklaart de advocaat van de Farmers Defence Force op voorhand al dat blokkeren van die centra ‘fake-nieuws’ was. De media heeft ons opnieuw allemaal voor de gek gehouden.

Dus iedereen die nog kerstboodschappen moet doen kan opgelucht ademhalen. Goed van de boeren dat ze rekening met onze kersttraditie houden. De algemene gedachte is dat het ook beter is voor de publieke opinie over de boeren. Dat ons kerstmaal door kan gaan, zet zelfs de vreemde vergelijking ‘boerenleed -Holocaustleed’ even op de achtergrond. Bovendien, joden vieren toch geen kerst? Die hebben Chanoeka, dus ook daar hoeven de leden van de Farmers Defence Force zich niet schuldig over te voelen. Laat staan excuses maken voor de vergelijking, die in hun ogen nog steeds ‘toch wel voor een deel opgaat’. Welk deel blijft de vraag, maar daar kunnen we straks gelukkig tussen de rollade en kalfsmedaillons verder over discussiëren. Hebben we behalve genoeg te eten, ook nog voldoende gespreksstof. Win – win…

Voor iedereen, behalve voor Raymond van Barneveld. Hij verloor een potje darts en dat ‘vergeeft hij zich nooit’. In zijn wanhoop ging hij volgens de media (dus of het waar is…) nog verder. ‘Het hele leven heeft geen zin meer, echt niet. Er overheerst walging’. Zou het echt van het darten komen of speelt hier de invloed van december hem vooral parten? Ik kan me het eerste niet voorstellen, dus het moet wel aan december liggen. Hoe dan ook. Ik hoop dat het goed komt met hem. Hij schijnt wel blij te zijn met de vrijheid, die hij vanaf nu gaat ervaren. Laat ik daarom positief afsluiten, met de wens dat alle walging van wie dan ook in de toekomst om gaat slaan in vergeving en zin in het leven. In alle vrijheid. Voor zolang als het duurt. Laat het eerst maar eens januari worden. Voor de klimaattop in Madrid was december nou ook niet bepaald een spetterend succes. Enfin. Nieuw decennium, nieuwe kansen…

unsplash-logoJon Tyson