Vijfhonderd aanwezigen. Misschien wel meer. Volop aandacht voor de nieuwjaarsreceptie van Horst aan de Maas, die dit jaar gecombineerd was met de aftrap van het jubileumjaar van ‘800 jaar menskracht’ in dezelfde gemeente. De ontvangst door gemeentebestuur en stichtingsbestuur van HadM800 was al hartelijk. Maar vanaf het moment dat de toegang naar de ‘theaterzaal’ in de Mèrthal was geopend, werd het welkom historisch, door de daar in twee rijen opgestelde schutterij St. Lucia. Hun vaandel getuigde trots van het oprichtingsjaar 1479. Weliswaar nog geen 800 jaar geleden, maar toch.
360 stoelen bleken veel te weinig, maar aan de staantafels achterin en langs de zijkanten van de zaal was het ook goed toeven. De geheel in sfeer ingerichte ‘theaterzaal’ beloofde veel goeds. Op het podium stond de Koninklijke Harmonie van Horst al klaar. Ik mocht hen aankondigen en toen ik het publiek vertelde dat de harmonie het Limburgs Volkslied zou gaan spelen, zag ik gouverneur Theo Bovens een beweging maken die ik interpreteerde als een non-verbale bevestiging dat hij daar staande getuige van wilde zijn. Die constatering bleek terecht en tegelijk met de gouverneur stonden alle aanwezigen op. De muziek van de harmonie werd op plekken spontaan -weliswaar niet helemaal 500-stemmig- maar toch uitgebreid van ‘bronsgroen eikenhout’ en ‘nachtegaaltjes’ voorzien.
Na de nieuwjaarsrede van burgemeester Ina Leppink-Schuitema werden de filmbeelden van Tim Flentge vertoond. Hij had 16 kerken met een drone gefilmd en het specifieke klokgelui vanuit de torens in beeld en geluid gevangen. Indrukwekkend, hoe meteen de verschillende klanken van elk dorp, aan elkaar verbonden, een prachtig geheel vormden. Haarscherpe beelden en een eigen geluid van elk dorp, dat samengebracht in een compilatie, een prachtig harmonieus samenspel opleverde. Klik hier voor de drone-beelden
Voorzitter van de stichting HadM800, Arie Stas, gaf woorden aan dat gevoel van eenheid en eigenheid en de relatie met verbinding en gezamenlijkheid. ‘8 eeuwen menskracht’ heeft ons gevormd tot een gemeente waarin eigenheid en eenheid juist gezamenlijkheid en verbinding versterken. Het komende jubileumjaar 2019 gaat daar vele voorbeelden van laten zien, die ieder op hun beurt weer de potentie in zich hebben om versterkend door te werken op de jaren daarna. Dromen kunnen waar worden. In de clip van Hub en Hay werd die kerngedachte op fenomenale wijze verwoord, verbeeld en muzikaal vertolkt.
Allereerst over de verbeelding. De jonge acteurs Tijmen Geurts en Rens Gommans, die Hub van Doorne en Hay Peeters in hun jeugdjaren speelden, heb ik vóór de clip begon, op het podium gevraagd. Onvoorbereid op wat hen te wachten stond, gaven ze enthousiast gehoor aan mijn verzoek. Hun antwoorden op mijn vragen over hun bijdrage aan de clip waren ontwapenend. Het was juist hun korte uitleg van de dromen van Hub en Hay die boekdelen sprak. Want het was hetzelfde jeugdige enthousiasme dat doorklonk in hun antwoorden. Dezelfde twijfel soms, maar ook dezelfde drive waarmee zij de uitdaging aangingen om te gaan acteren. Dezelfde voortvarendheid en lef om nu ook weer op het podium te verschijnen. Al die eigenschappen moeten Hub en Hay ook hebben gehad, elk op hun eigen manier. Het publiek gisteren voelde dat ook. Het grote applaus, nog vóór de clip begon, was een pleidooi voor het nu en voor de toekomst.
Dan de clip zelf. Filmmaker Ruud Geuijen is er in geslaagd om beelden te vinden die perfect aansluiten bij de tekst van Jack Poels en de muziek van Egbert Derix. In drie minuten wordt het verhaal van Hub en Hay verweven met de tijd. De tijd van toen, maar ook de tijd van nu. Op een manier die één keer kijken en luisteren veel te weinig maakt. Daarvoor zijn de nuances in de muziek en de symboliek in de tekst te veelomvattend. Luisteren, keer op keer, en je zult merken dat wat je ziet en hoort zich één maakt met wat je bent en voelt. Klik hier voor de clip
Gouverneur Theo Bovens was de derde spreker van de avond. Zijn bijdrage over de klok van Hay Peeters heb ik ervaren als van een uitzonderlijke klasse. Een mooiere inleiding had er niet kunnen worden gegeven aan het pronkstuk van de Lottumse klokkenmaker, die nooit klokkenmaker mocht worden, maar zijn droom na zijn pensionering toch nog gestalte had gegeven. Erik Elbers, de kleinzoon van Hay Peeters, en José Vercoulen, de dochter van Hay Peeters, moeten in de woorden van de gouverneur hun opa en vader hebben herkend. De onthulling van de klok was de kers op de taart. Het feit dat de klok een jaar lang in het gemeentehuis van Horst aan de Maas een prominente plek krijgt, is een postuum eerbetoon aan Hay Peeters. Maar tegelijk ook een oproep aan iedereen om dromen te blijven verwezenlijken. Elke minuut van de dag en alle maanden van het jaar. De klok van Hay Peeters geeft dat aan.
De traditionele nieuwjaarsconference van Sacha van de Ven en Marc Joosten, op tekst van Ger Gubbels, vormde het afsluitende programma-ondereel. Het jaar 2018 werd op een cabareteske manier terug in de herinnering geroepen. Herhaaldelijk applaus gedurende de conference, ten teken dat ook nu weer juiste tonen werden geraakt. Het was een mooie opmaat naar de afsluitende toost, waarin alle aanwezigen elkaar het allerbeste zouden wensen voor het jubeljaar 2019. De prosecco werd uitgedeeld, maar niet nadat ik de ‘niet-prosecco-drinkers’ had geattendeerd op het speciale HadM800-bier en de speciale HadM-800 wijn, die er na afloop van het officiële deel kon worden geproefd. In de tijd die het uitdelen van prosecco aan 500 aanwezigen in beslag nam, volgde nog een allerlaatste verrassing.
Het waren 111 kleine kunstwerkjes die net voor de toost werden onthuld, door de organisatie van de Horster Kwis. Een bonte verzameling gedetailleerde stillevens over Horstaandemaas800, maar tegelijk ook over de veelzijdigheid van Horst aan de Maas zelf. De toost, die werd uitgesproken door burgemeester Ina Leppink-Schuitema, was het startschot voor een spontane bezichtiging van zowel die kunstwerkjes, als ook van de klok van Hay Peeters. Fotografen dromden samen op die plek. Tijmen en Rens, verkleed als Hub en Hay, stonden als een soort trotse bewakers bij de klok. Flitslichten gingen af. Beelden werden vastgelegd. De klok tikte onverstoorbaar door terwijl ik Hub en Hay weer zag terugkeren als Tijmen en Rens. Klaar om hun dromen over de toekomst na te jagen, maar vooral ook genietend van het moment. Net zoals 8 eeuwen geleden zoveel mensen vóór hen dat ook hadden gedaan. Gedroomd en genoten. Het voelt goed om van zoveel menskracht gisteren en nu sprekende getuige te zijn.
Foto’s: Hub Vermeeren
Geert van den Munckhof 