Elk kwartier…

Wie in Horst woont, min of meer in de buurt van de Lambertuskerk, is het waarschijnlijk al opgevallen. Vanuit de klokkentoren wordt elk kwartier nu aangegeven met drie klokslagen in plaats van vier. Ik weet het niet zeker maar ik denk dat in meer gemeenten en steden die ‘kwartierriedel’ van vier tonen wel bekend is. Op het hele uur vier keer net even anders. Het viel me vanochtend om kwart over negen op toen ik buiten in de schaduw zat. Ding, niks, ding, dong… Gek, dat dingen die jarenlang gewoon zijn, je pas opvallen als ze er niet meer zijn.

Ik meende onthouden te hebben dat het de tweede klok was die ik miste. Ik wilde een kwartier later luisteren of dat zo was, maar zoals dat dan gaat, voor je het weet is het zéstien minuten later en heb je, door wat voor reden dan ook, helemaal niks gehoord. Daar wordt de twijfel niet kleiner door kan ik sinds vanochtend uit ervaring vertellen.

Bovendien ga je fantaseren hoe het kan dat een van de vier tonen steeds wegvalt. Is die ene klok er uitgehaald? Is er een hamertje stuk? Zit er een breuk in een van de vier stroomkabeltjes? Speelt stroom uberhaubt een rol? Of houdt een recalcitrant maar muzikaal misdienaartje misschien elk kwartier precies op het goede moment zijn hand tussen de klepel en de klok? Het kan van alles zijn.

Wat later hoor ik nog net de laatste twee tonen van een nieuwe riedel. Shit. Weer gemist hoe het precies zit. Ik probeer te beredeneren wat logisch is, maar merk dat mijn muzikale gehoor me parten speelt. Ik neurie de riedel voor me uit en luister naar mezelf op welke plek de tonen in elke riedel nu precies staan. Als het steeds de tweede klok is, die uitvalt, dan zou op die plek steeds dezelfde noot moeten klinken. Ik luister naar mezelf, maar hoor het niet. Waar is een Egbert, als je hem nodig hebt…

Om half twaalf luisteren Thea en ik samen naar wat er komt. Met zekerheid horen we nu dat in de eerste riedel van vier de tweede noot ontbreekt en in de tweede riedel de derde noot. Dat onderbouwt mijn theorie dat het om één klok gaat en dat in elke riedel de vier tonen steeds op een andere plek te horen zouden moeten zijn. Nu dus op die éne toon na… Maar de oorzaak daarvan kan nog steeds het hangend hamertje, de niet kloppende klepel of het misselijke, muzikale misdienaartje zijn.

Twaalf uur. Bij de derde riedel mist de eerste noot, hoor ik tussen het verkeerslawaai door. Het net sluit zich… Ik hoor de klokken en meen steeds beter te weten waar de klepels nog wel hangen Afijn, ik neem aan dat deken De Graaf Woutering het ook wel hoort. Hij woont zo goed als tegen de kerk aan en hoort het dus nog veel beter dan ik. Bovendien kent hij zijn misdienaartjes en zal dus zeker één mogelijke oorzaak kunnen uitsluiten.

Het komt wel weer goed, denk ik. Gewoon proberen me niet al te veel te laten leiden door wat ik vanzelfsprekend vind. Misschien is dat wel de les van vandaag. Als de tijd verandert, verander dan met de tijd mee.