Het vaste ritueel vanochtend. De verwarming opdraaien naar 20. De luxaflex een kwartslag open. Zien dat het buiten wat grijzig kijkt op eerste kerstdag. Twee broodjes met kaas klaargemaakt. Half jus d’orange, half water in een beker. Gisteren voorgenomen om vandaag een verhaal te gaan schrijven. En daar zit ik dan.
Eens in de zoveel tijd is de keukenprullenbak met plastic vol en dat is vanochtend ook het geval. Mag je dat bij het ritueel tellen, als iets niet dagelijks gebeurt, maar toch herhaaldelijk terugkomt? Ik doe het gewoon. Eigenlijk als een soort bruggetje naar de top 2000, die elk jaar terugkomt. ‘Hou van mij’ op plek 1991, van het Goede doel speelt nu.
Ik denk heel even na over dat getal en meteen associeer ik het met ons jaar van trouwen. 1991. Het jaartal staat in onze trouwring. Met een beetje fantasie twee keer zelfs: 1991991. 19 september 1991. In de verkorte notatiewijze is het getal van voor naar achter en van achter naar voor te lezen. Dat vonden we toen leuk. En 26 jaar later eigenlijk nog wel, merk ik.
Jaren die voorbij gaan. Rond deze tijd een gedachte die vaker door mijn hoofd gaat. ‘Onherroepelijk’ is het woord dat me als eerste te binnen schiet. De tijd die voorbij is. De dingen die voorbij gaan. Wat blijft zijn slechts herinneringen. Maar hopelijk tegelijk ook bouwstenen voor de toekomst. Ik merk dat ik in mijn hoofd voortdurend op zoek ben naar balans. Harmonie en zingeving zoek in de dingen die gebeuren.
Ik denk terug aan droevige gebeurtenissen uit het verleden. Het overlijden van mijn zus, anderhalf jaar geleden. Ik denk aan mijn vader, die in 1994 is overleden en aan mijn moeder waar we in 1978 afscheid van moesten nemen. Ik denk aan de ouders van Thea, aan vrienden en bekenden die er niet meer zijn. En bij elke droeve gedachte neig ik naar een positieve tegenhanger. Dat patroon komt steeds weer terug. Ook een soort van ritueel? Lijfsbehoud?
Bij twijfel zekerheid zien? Bij kou warmte zoeken? Bij haat liefde geven? Zou dat leven zijn? Ook op stille momenten, zoals de vroege ochtend van de eerste kerstdag in 2017? Leven op stille momenten. Ook een mooie…
Leven op stille momenten
Waar de aarde de lucht raakt
Daar ontmoet ik joutelkens weer
Stilte waar leven was
Daar groet ik joukeer op keer
Als zekerheid bij twijfel
Als liefde bij haat
Of warmte bij kouover en weer
Als stilte bij leven
Als nooit geblust vuur
En of ik van je houelke keer meer
Geert van den Munckhof 
Mooi Geert,
De dichter die ontwaakt op Eerste Kerstdag.
Halelujah en een Zalige Kerstfeest gewenst.
Mede namen Karen,
Ron.
Wat zeg je ,geen inspiratie?
Het is jou toch weer gelukt om een mooi stukje te schrijven Geert.
Wij wensen jullie ook hele fijne Kerstdagen en een gelukkig en liefdevol 2018.
Mooi gedicht, mooie associaties.
Mooie Kerstgedachten door jouw geschreven woorden! Bij ons nu ook even stille momenten en ook dat is lekker rustig én leven! Fijne Kerst Geert, ook voor je gezin!
Prachtig Geert!!!!
En wat een mooi gedicht!!!
Wat weer mooi, Geert.
________________________________