Verdwaalde schapen…

Even na 6 december was door een foutje van het KNMI de wereld al wit. Afgehakte Nordmannen en Blauwsparren met kluit stonden buiten voordat we goed en wel in de gaten hadden, dat het nog lang geen Kerstmis was. De eerste LED-sterren verschenen achter huiskamervensters en lichtkettingen werden om bomen en struiken geslingerd. Essent en Oxxio trokken hun weekendverloven in. Stroom moest er komen. Veel méér nog dan een pronkstuk op een kerstboom was een piek de laatste jaren vooral een recordmoment in de meterkast thuis en de kassa elders.

Ja, ja, met een mooi scrabblewoord, de vercommercialisering van de feestdagen. Het mediagenieke van het kindje in de kribbe, dat met een contractverlenging nóg een seizoen zijn rol speelt binnen de heilige familie. De cast is nauwelijks veranderd. Nauwelijks, want er zijn vlak vóór of na 21 december wel wat schapen verdwaald. Maar ja, niet getreurd, die vinden hun weg wel terug. Of ze beginnen ergens anders een nieuwe kudde en prikken een nieuwe datum. Het kan. Het mag.

Ik wil eigenlijk niet de elfhonderdnegenendertigste zijn die de Maya-voorspelling een dag later wat  lacherig afdoet met een ’zie-je-wel’. Die nonchalante zelfverzekerdheid is, als je het mij vraagt, het twijfelachtige resultaat van een optelsom van opluchting en onbestemde angst. Nou vraagt mij dat niemand, dus ga ik er ook maar niet meer woorden aan wijden. Laat ik het er op houden dat ik deze komende Kerst en het nieuwe jaar wat bewuster vier dan anders. We zijn er nog en kunnen weer.

Wel wil ik even kwijt dat de komende feestdagen, na de Maya’s, voor mij méér inhoud hebben gekregen dan de jaren daarvoor. De wedergeboorte, de nieuwe kalender, de tekenen aan de wand en de noodzaak tot verandering geven op een vreemde manier toch wat hoop en energie. Of we willen of niet, de verandering lijkt zich te voltrekken. Op den duur ten goede, omdat het slechte meer en meer wordt ontmaskerd. We zijn er nog lang niet maar we kómen er wel. De donkere dagen voor kerst worden witter en witter, met of zonder sneeuw. Ondanks of misschien wel dankzij het KNMI. Daar ligt de oplossing namelijk niet. Men beschrijft enkel wat wij ervaren. Niet alleen het probleem, maar juist de oplossing ligt bij ons.

Dus die oplossing komt er. Goedschiks. Ondanks of dankzij de economische crisis. Met of zonder het griekse debacle. Wel of geen strijd in het Midden-Oosten.  Positieve of negatieve media. We zijn zelf aan zet. De rest draait daar om heen en beïnvloedt slechts wat zich láát beïnvloeden. Net als een kerstboom die van onder uit versierd is met slingers en ballen, naar boven toe steeds minder van dat moois heeft, maar wel eindigt in een schitterende piek. Daar doe ik het mee de komende dagen en alle tijd daarna. Zolang het duurt. Fijne feestdagen allemaal.