Het is wat! En het gebeurt gewoon. Je kunt er niets aan doen. Dat wil zeggen, je hebt er samen uiteraard wel naar toegeleefd. En nogal enthousiast mee bezig geweest, naar alle waarschijnlijkheid. Maar je hebt er niets over te zeggen. Niks ‘nemen’. ‘Krijgen’ is het. Een cadeau dat je met z’n tweeën aan elkaar wil geven, maar waarvan je niet weet of je het straks ook uit kunt pakken. Nou is het cadeautje samen maken al niet onplezierig, maar uiteindelijk hoop je toch dat je het ook krijgt. Je kunt tenslotte niet bezig blijven. Hoewel…
Hoe het ook zij. Het zijn gebeurtenissen in een mensenleven, die de wereld veranderen. In het klein, maar wel groots. Twee wordt drie, misschien zelfs vier of nog meer. Dát zijn geboortenissen… ’t Zal je maar gebeuren. Alvast proficiat!