Spittje…

Het is nu een paar dagen geleden dat ik het las, maar het spookt steeds door mijn hoofd. Er woont ergens in Nederland een man, die de leiding heeft over alle verkeersborden. Niet alleen de leiding, maar hij weet er ook alles van. Hij is het hoofd van een organisatie, die algemeen erkend wordt als dé autoriteit op het gebied van verkeersborden. Zijn naam: Spittje. Zo lang als ik leef zal die naam voortaan door mijn hoofd spoken. Wat is het geval? Hij heeft de Veolia-bushalteborden afgekeurd. Maar het ergste komt nog. Veolia lijkt niet naar hem te willen luisteren. Net zo min als een vervoersmaatschappij in Gelderland en in Utrecht dat deden. Voor Spittje lijkt een derde nederlaag onacceptabel, dus hij heeft al zijn kennis tentoongespreid om zijn gelijk bij Veolia nu wel te halen. ‘Alle auto’s mogen straffeloos parkeren op de bushaltes van Veolia’, aldus Spittje. En –nog een schop na- dat mag ook op de bushaltes van Gelderland en Utrecht. Nu het ministerie van Verkeer en Waterstaat om andere ambtelijke redenen Spittjes’ kant lijkt te kiezen, stel ik me al wat speekselvloed voor bij de baas van alle verkeersborden. Spittje-spuug, zogezegd. Een lichte erectie maakt zich al van hem meester. Wanneer Veolia straks haar 3000 verkeersborden moet vervangen, spuit Spittje gegarandeerd. Dan hadden ze ook maar naar hem –Spittje!- moeten luisteren, kreunt hij hijgend nog wat na…
Wat zou je krijgen als je Spittje kruist met een paarse krokodil? Gevaarlijk gefrusteerde jonge verkeersbordjes, die kunnen zwemmen, maar het niet mogen. Verboden!