Op http://www.verhalenberg.nl staat het volgende: Vuilstortplaats De Zuringspeel is een berg afval, vol van verhalen, waar de geschiedenis van de 16 dorpen van deze gemeente in is opgestapeld. De Zuringspeel is het hoogste publiekelijk terrein van Horst aan de Maas en wijde omgeving (62 m +NAP). Deze berg dient als decor en geeft op de top een fraai uitzicht. Dit kleinkunstfestival speelt zich af op vijf verschillende speelplekken verspreid over de berg. Beleef er de ondergaande zon als achtergrond en laat je verrassen door een variëteit aan artiesten onder het genot van een drankje en hapjes.
THEATER – MUZIEK – TONEEL – ANIMATIE – HUMOR – LUISTEREN
Op een van de vijf podia, rondom de Verhalenberg ‘De Zuringspeel’, mocht ik op zaterdag 14 september optreden. Op de voormalige vuilnisstortplaats ‘De Zuringspeel’ was een eenmalig festival georganiseerd. Een kleine 600 kaarten was er voor beschikbaar en die waren in no-time uitverkocht. Het was een mooie en sfeervolle happening. Voor mijn performance van twee keer een kwartier heb ik een vijftal voordrachten voorbereid. Tekst op muziek van mijn buikorgel. Alles rondom het algemene thema van het festival: Afval. Voor diegene die er bij aanwezig was en mijn bijdragen nog een keer wil terugluisteren, heb ik hieronder de opnames bewaard. Ook voor degene die er niet bij kon zijn, maar toch nieuwsgierig is. Luisterplezier gewenst!
Bijdrage 1: ‘Schatten van waarde‘
‘Oet de groond’ (in het nederlands ‘Uit de Grond’) was de algemene titel van mijn festivaloptreden. Een titel met een dubbele betekenis. Allereerst is de Verhalenberg gebaseerd op datgene wat er onder de grond verborgen is. De verhalen komen als het ware ‘uit de grond’. De tweede betekenis van ‘Oet de groond’ komt van de uitdrukking dat iets ‘uit de grond van je hart’ komt. Mijn bijdragen hebben zowel te maken met de eerste betekenis, alsook met de tweede. Ik heb dat kort ingeleid met een gedichtje, nog zonder muziek.
Bijdrage 2: ‘Kiendergeluk’
Uitgaande van het gedichtje ‘Schatten van waarde’ heb ik een tweede tekst gemaakt. Iets uitgebreider, en nu op muziek van mijn buikorgel. In Horster dialekt. Het is tenslotte een berg in America, het dorp van Rowwen Hèze.
Bijdrage 3: ‘Aylan’
Mensen als afval, oftewel de vluchtelingenproblematiek. We kunnen er van alles van vinden, maar als het gewoon wordt dat er om de zoveel tijd mensen aanspoelen op stranden her en der in Europa, dan is er toch wat mis. Iedereen herinnert zich waarschijnlijk nog Aylan. Aylan Kurdi, het driejarige ventje dat op het strand van Bodrum aanspoelde. Dat was op 2 september 2015, een paar weken geleden precies 4 jaar geleden. Ik heb er toen dit gedicht voor op muziek gezet.
Bijdrage 4: Sfeerbeeld
Vorige week zondag werd in museum De Kantfabriek een jubileumexpositie geopend, getiteld ‘10’, naar aanleiding van 10 jaar Kantfabriek. De titel van de expositie past perfect in het thema van de Verhalenberg: ‘Van object naar verzameling – van verzameling naar object’. Een aantal hedendaagse kunstenaars exposeren daar hun werk dat gebaseerd is op gevonden en verzamelde textiele objecten.
Eén van de kunstenaars, Karin van der Linden, had er zo’n twee jaar geleden een eigen expositie, waar ik met mijn orgel de opening mocht verzorgen. Ik heb toen een gedicht gemaakt, gebaseerd op haar werk en dat gedicht heeft haar weer geïnspireerd om een nieuw kunstwerk te maken, waarin ze dat gedicht letterlijk verweven heeft. Dat kunstwerk hangt, sinds vorige week zaterdag, tot 29 december van dit jaar nog in de Kantfabriek.
Op mijn website heb ik deze ‘kunst-samensmelting’ wat uitgebreider beschreven en gekoppeld aan een youtube-filmpje dat ik erover gemaakt heb. In dat filmpje zie delen van haar werk dat mij inspireerde tot het gedicht.
Voor vandaag, tijdens de Verhalenberg, het gedicht op muziek. De woorden gaan over herinnering, over vroeger en later maar ook over nu. De muziek die eronder ligt, ‘Memory’, past daar prima bij. Het gedicht heet ‘Sfeerbeeld’.
Bijdrage 5: ‘In zeven zinnen’
Er is heel veel onder de grond verdwenen. Toch zijn we er nog altijd mee verbonden en is er in feite niks verloren. Hier bij de Verhalenberg vielen me de grote bruine buizen op, waarover me verteld is, dat die dienen om de gassen te laten ontsnappen die vrijkomen bij het vergaansproces van het opgeslagen afval onder grond. Alles komt terug in wat voor vorm dan ook. Het heeft iets met de natuurkundige wet van behoud van energie te maken. Maar ook in menselijke zin kun je zeggen dat we verbonden blijven met alles wat we verliezen. Ik heb het samengevat in 7 zinnen, die over meer gaan dan over behoud van energie. Het duurt nog geen minuut, dus goed opletten.
Geert van den Munckhof 