Op de kermis…

Een gedicht op muziek van mijn buikorgel. Speciaal gemaakt ter gelegenheid van ‘Achterum is kermis’. Ik mocht daar in de tuin van Ineke Eijckmans en Kees Beurskens spelen. Zeven sets van 20 minuten. Vandaag het gedicht met muziek onder wat toepasselijke beelden gezet. Een sfeerimpressie…

Fietsgedicht in beeld

Fietsgedicht in beeld. Een foto aanleiding laten zijn voor een korte gedachte.

Gods wegen…

de grijze lucht
het groene gras
straks krijgen we nog regen

ik zit en denk
dat al wat was
niet zomaar is verkregen

straks brandt de zon
het gras weer geel
komt zomer herfst weer tegen

niets aan te doen
de lucht nu grijs
de wind waait wat verlegen

straks bruin na groen
vóór sneeuw en ijs
nog niet doorgrond, gods wegen…

Zo’n dag…

voor het even niet weten
en de twijfelmomenten
toch een uurtje gezeten
op de plek die ik kende

waar een traan zachtjes prikte
en de twijfel niet weg was
waar ik woog, waar ik wikte,
over wat er nu écht was

en de zon zocht de wind
tussen honderden bloemen
en toch, wat er écht was
ik kon het niet noemen…

Merel…

nog een klein uurtje in de zon
voor dat de avond gaat beginnen
en dus nog net heel even tijd
om een gedichtje te verzinnen

over begin en eind gedacht
maar vrij snel ook, wat maakt het uit
of het nu dag wordt of snel nacht
omdat juist nu een merel fluit

zijn zang begon zonder een eind
en eindigt straks zonder begin
en licht of donker, vroeg of laat
hij zit er áltijd middenin

wennen en wensen..

met z’n tweeën aan een tafel
lijkt ‘t steeds nog op een test
wie niet zit staat af te wachten
zuinig kijkend naar de rest

iedereen moet even wennen
in de zon op het terras
corona-plagen, regendagen
nu nog nét niet hoe het was

of het ooit weer zo zal worden
dat vóór en tegen stil verstomt
je zou het wensen, willen roepen
‘t komt weer mensen, echt ‘t komt

Geduld… en een beetje goede wil