De Paes

een forse bries
blaast in mijn nek

laat eiken
stevig zuchten

de kraag
rechtop

rust in
mijn kop

kijk, en geniet
van luchten

terwijl ik zit
te wachten

wordt wat ik vind
verwaaid door wind

blust bruisend
mijn gedachten

en als ik uitkijk
over land

waait alles weg
niks aan de hand

Gepubliceerd door

Onbekend's avatar

Geert van den Munckhof

Gedachten digitaal delen en vastleggen in verhalen.

Eén gedachte over “De Paes”

  1. Mooi Geert,
    Lang geleden dat we via de Paes naar school fietsten. Kieviten, Wulpen en ander moois observeerden. Al was t soms nog pikdonker!!

Geef een reactie op Peter Reactie annuleren