Blues

Zaterdag 5 mei is deze column voorgedragen tijdens een uitzending van Wört, onderdeel van het programma Wiekendpraot op Radio Reindonk. Voorafgegaan en afgesloten met een blues-nummer. Over het waarom leest u hieronder. Even terug in het (heel nabije) verleden. En mocht u de muziek en de column willen horen, klik dan hieronder.

Een bluesnummer. Als u dat zojuist heeft gehoord, weet dan dat ik er op dit moment middenin zit. Afgelopen donderdag vertrokken naar Ospel, met twee vrienden, naar het Moulin Blues festival. De dag daarvoor, woensdagavond, schreef ik deze column, dus eigenlijk luistert u op dit moment naar het verleden. Daar hoeft u niet al te lang bij stil te staan. Op TV gebeurt niks anders. Want zeg eens eerlijk: hoe vaak heeft u ‘The Sound of Music’ gezien? Of ‘Sisi’? Geen voorbeelden van actualiteit toch? Dan valt drie dagen geleden eigenlijk nog best mee. Bijna actueel zou je kunnen zeggen.

Maar wat kan ik op woensdag vertellen, dat zaterdagavond nog actualiteitswaarde heeft? Dat het nu, als u live meeluistert, 5 mei is. Bevrijdingsdag. En dat er daarom gisteren, op vrijdag 4 mei, om 20.00 uur twee minuten lang geen blues te horen was. Alleen… dat laatste weet ik niet zeker. Want, zoals gezegd, ik schrijf dit op woensdag 2 mei. Dan is er nog geen dode herdacht en zijn we, bij wijze van spreken, nog niet bevrijd. Een dilemma?

Ach, dat valt eigenlijk wel mee. Als ik voor mezelf spreek dan kan ik met grote eerlijkheid zeggen dat ik door het jaar heen ook wel eens een dode herdenk. Misschien niet meteen iemand met een verzetsverleden of een slachtoffer van de tweede wereldoorlog, maar evengoed. Met een wat bredere kijk op de materie van leven en dood is de stelling verdedigbaar dat de meeste levenden zich verzetten tegen de dood en daar zo goed en zo kwaad als het kan tegen strijden. In die zin is iedereen een verzetsstrijder en uiteindelijk een slachtoffer.

Begrijp me goed, ik wil dodenherdenking op 4 mei niet bagatelliseren. Eigenlijk integendeel. Ik pleit ervoor om op andere dagen van het jaar ook bij tijd en wijle in stilte te herdenken. En in het verlengde daarvan, ook op meerdere dagen de vrijheid te voelen, die op 5 mei zo manifest gevierd wordt. Op die andere dagen van het jaar liggen er zoveel kansen om te herdenken of te vieren, dat het zonde zou zijn om daar geen gebruik van te maken. Als het ware de blues te voelen van het leven.

Heeft u vrijdagavond de kranslegging op TV gezien of was u, ergens op locatie, live een stille getuige van een plaatselijke herdenking? Op beide vragen moet ik in ieder geval nee antwoorden. Ik voelde de blues in Ospel. En toch voorspel ik nu, op woensdagavond terwijl ik dit opschrijf, dat ik op het bluesfestival in Ospel vrijdag 4 en zaterdag 5 mei mijn eigen herdenkingsmomenten zal hebben ervaren en de vrijheid zal hebben gevoeld. Op de klanken van de blues, herdenken en vieren. Op het geluid van de muziek -the sound of music- bewust zijn van het moment. Met vrienden die je een ‘sisi’ gunt maar een biertje mee drinkt.

Dat wil ik u, vanuit het verleden van drie dagen geleden ook toewensen voor alle dagen die nog gaan komen. En om in bluessfeer te blijven, een prachtig nummer tot slot.

Actuele update op 7 mei: Het was twee minuten nagenoeg stil… Indrukwekkend.