Beeldmoeheid

Onze wasmachine is gestopt met wassen. Of eigenlijk, hij is gestopt met draaien, en dan wast het behoorlijk lastig. Tegelijkertijd is onze tv -modelletje koelkast uit de vorige eeuw- symptomen gaan vertonen van beeldmoeheid. Ook daar is enige uitleg op zijn plaats. de beeldverhouding van onze oude Philips is 4:3. Dat was in die tijd, voor mijn gevoel een paar jaar na de oorlog, een hele gangbare maat. Op de een of andere manier heeft onze tv nu signalen opgepikt uit de atmosfeer van andere beeldverhoudingen. Hij schakelt spontaan van zijn eigen formaat over naar een 16:9, 9:8 of 12:7. Dat zou op zich nog te hebben zijn, ware het niet dat hij dat met een frequentie doet, waar een moderne lcd-tv bewonderend naar zou kijken. Met andere woorden, het beeld flikkert als de neten.

Net als onze wasmachine hoort onze tv bij de categorie gedateerde elektronische apparatuur, waarvan je kan zeggen: vroeger waren het goeie. Daarom hebben we vandaag een nieuwe tv en een nieuwe wasmachine gekocht. Wat moet dat moet. Bovendien kregen we er een stofzuiger voor niks bij. En dat is prima, omdat onze eigen stofzuiger volgens mij gekocht is, nèt vóór onze philips tv. Ook van Philips trouwens, de ’T 500S de luxe’, dus dan weet je het wel…

Ik verdenk de makers van electronische apparatuur er van dat ze in elk apparaat geheime zenders inbouwen. Zenders die alleen kunnen communiceren met andere electronische apparatuur. Het kan namelijk geen toeval zijn dat wanneer er een tv kuren vertoont, vaak ook de computer, de voordeurbel of in ons geval de wasmachine zich vreemd gaat gedragen. Sommige apparaten verweren zich tegen die negatieve invloeden van hun mede-apparatuur, maar de meesten hebben stilzwijgende geheime afspraken over hun onderlinge levensduur.

Afijn, omdat dat zich allemaal op geheim niveau afspeelt is daar niks aan te doen. Bovendien is er een hoger doel en dat is dat we met elkaar een consumptiemaatschappij in stand moeten houden. Dus ook daarom moet je niet te lang stilstaan bij vooraf ingebakken mankementen van je huishoudelijke apparatuur. Daar komt nog bij dat die mankementen altijd te wijten kunnen zijn aan eigen onoordeelkundig gebruik. Een beetje verkoper heeft je in no-time een schuldgevoel aangepraat dat er voor zorgt dat eigenlijk jij het bent die niet goed heeft gefunctioneerd. Om die schuld in te lossen kun je nog maar één ding doen, en dat is ter plekke nieuwe apparaten aanschaffen. En dat hebben we vanmiddag dus gedaan.

Straks komt onze nieuwe tv. Volgende week dinsdag onze nieuwe wasmachine. Wanneer die hier in ons huis staat te wassen krijgen we van dezelfde firma de nieuwe stofzuiger. Onze oude stofzuiger zal dus een paar dagen lang van de nieuwe tv moeten aanhoren wat voor een verschrikkelijk oud beestje het is. Na dinsdag komt daar nog de hoon overheen die de nieuwe wasmachine met geheime signalen over onze ’Philips T 500S de luxe’ zal uitstorten. Ik verwacht dat onze stofzuiger daar heel goed tegen zal kunnen. Hij heeft al hetere vuren doorstaan en menig electronisch apparaat ruimschoots overleefd.

Wanneer echter straks de nieuwe stofzuiger op ons huisadres zal worden afgeleverd, vermoed ik dat het oude beestje spontaan de geest gaat geven. Tegen zoveel miskenning van jarenlange trouwe dienst kan ook hij niet op. Maar niet na een laatste symbolische daad. Met een laatste krachtsinspanning van 220 volt zal hij zijn moderne broertje van geheime repliek dienen. Hij zal tegelijkertijd de nieuwe wasmachine en de nieuwe tv met de mond vol electronische tanden laten staan. Het schaamrood verschijnt op hun tiptoetsen en digitale displays, als onze ’Philips T 500s de luxe’ met zijn laatste zuigkracht slecht twee woorden zal doorseinen aan álle nieuwerwetse apparatuur om hem heen: Suck you!