In gesprek

Nou moet je eens goed luisteren. Wat wil je nou eigenlijk? Hoezo, dat is ’t ‘m juist? Dat kan toch niet altijd zo blijven, dat je gewoon maar wat aankloot? Wordt het niet eens tijd dat je daar wat keuzes in maakt? Onzeker? Waar komt dat vandaan dan? Okee, snap ik.

Maar kun je dan niet voor jezelf die dingen eens op een rij zetten? Wie weet, zit er wel een volgorde in. Dat kan je misschien helpen, daarom! Ik bedoel, het schijnt te werken als je de dingen eens op papier zet. Op papier ja. Opschrijven, weet je nog? Van vroeger?

Gewoon. Even uit je hoofd halen om er op een afstandje eens naar te kijken? Kiezen? Nee, hoeft toch niet? Gewoon even naar kijken. Aanvullen misschien. Of juist niet. Leg je het even weg. Of wie weet, kun je meteen ook wat wegstrepen. Kan geen kwaad, toch?

Niet? Ja, kan ook. Dat moet je zelf weten. Het gaat er om dat je minder twijfelt. Dat helpt toch niet? Kom je nooit tot iets. Want dat wil je toch? Iets bereiken? En tevreden zijn over wat je doet? Niet dan? Gewóón tevreden? En niks doen? Ja dág…!

Dat snap ik niet. Dat je zo vol plannen zit. En dat er dan zo vaak niet uitkomt wat je wil. Dat je niet het gevoel kunt vasthouden van ‘yes!’. Altijd maar nadenken over hoe het ook zou kunnen zijn. Dagdromen heette dat vroeger. En nu? Twijfel?

Met de dagen gaan ook je dromen voorbij. Zo zonde. Doe er iets mee, man! Dat doe je ook wel? Zo nu en dan? Waar hebben we het over dan? Is zo nu en dan te weinig, zeg je? Ja, dat is lekker. Ben toch gewoon tevreden met die momenten, man.

Wat gewoon is? Ja, doei! Wat ga je doen? Opschrijven? WordPress? Ja, je hebt vakantie en ook tijd. Weet ik. Een ding nog. Hoe langer je jezelf maar vragen blijft stellen, hoe korter je de tijd hebt voor antwoorden. Weet je dat? Ik ook van jou. Eikel. Ja, het is herfst ja…