Een gedicht dat ik gemaakt heb na een ontmoeting met Ger, die net daarvoor de onheilstijding had ontvangen dat er voor hem geen hoop meer was. Later heb ik het gedicht voorgelezen in de avondwake van Ger.
Eerder al had ik de tekst voorzien van muziek van mijn buikorgel en foto’s van Lei Spreeuwenberg. Hieronder het resultaat.
Geert van den Munckhof 
Heel erg mooi 🙂
Bedankt.