Allerlei gedachten gaan er door mijn hoofd, voordat het woord er staat. Ik schrijf het op en kijk er een tijd naar. Zingeving. Is het dat? Als je momenten hebt dat je nergens zin in hebt, dat je dan naar zingeving moet zoeken? Wat is dat dan? Waar vind je het? Wie of wat geeft je die ‘zin’?
Mijn vakantie heb ik voor een deel gevuld met het lezen van een boek waarin filosofen van de laatste halve eeuw hun visie geven op spraakmakende stromingen en thema’s van de afgelopen decennia. Zingeving zou zomaar zo’n thema kunnen zijn. Het is voor mij -in ieder geval vandaag op deze ‘zinloze’ regenachtige dinsdag- spraakmakend.
Ik merk dat ik, al lezende, vooral geboeid word door passages die mij ‘als persoon’ aanspreken. Ik word me er op zulke momenten van bewust dat ik het zelf ben die interpreteert. Waar theorie praktisch wordt vertaald, of waar ik meen zelf een vertaling te kunnen geven, daar ontstaat voor mij ‘zin’. Maar tegelijk ook weer massa’s nieuwe vragen. Gelukkig is het een dik boek.
Geen zin. Vanmiddag opgelost door te gaan hardlopen. De top 2000 op shuffle, oordopjes in en vort. De verrassing toelaten, van muziek en zo nu en dan spraakmakende teksten. Streaming music. Eveneens van de afgelopen decennia, die muziek. Spraakmakend en ‘stromend’… Zinnig? Of zinloos. Geen zin? Hoe dan ook. Vanavond opgelost met een poging om het te verwoorden en op te schrijven.
Misschien moet je zingeving niet zoeken, maar moet je je er door laten verrassen. Zou het dat kunnen zijn? Nieuwsgierig blijven ontdekken? Wie weet. Ik heb nog een paar filosofen te gaan. En mijn vakantie is ook nog niet helemaal op. Dat zint me wel. ‘Heej, little girl is your daddy home’, zingt Bruce Springsteen in mijn oor. Lekker. Ondanks -of misschien wel dankzij- z’n ‘bad desire’. Slechte zin? Geen zin? Wat nou!
Geert van den Munckhof 