de zonnecyclus lijkt weer rond
zacht streelt de wind mijn ogen
ik kijk naar schaduw op de grond
gestuurd, vertakt, bewogen
verbonden met die aarde
door schaduw en gedachten
bewonder ik de waarde
van wat er steeds al wachtte
herkennen wat bijzonder is
verzacht al heel veel pijn
jezelf te zijn in wat er is
en wat er is te laten zijn
Geert van den Munckhof 