Zo’n dag…

voor het even niet weten
en de twijfelmomenten
toch een uurtje gezeten
op de plek die ik kende

waar een traan zachtjes prikte
en de twijfel niet weg was
waar ik woog, waar ik wikte,
over wat er nu écht was

en de zon zocht de wind
tussen honderden bloemen
en toch, wat er écht was
ik kon het niet noemen…

Gepubliceerd door

Onbekend's avatar

Geert van den Munckhof

Gedachten digitaal delen en vastleggen in verhalen.

Plaats een reactie