Tommy in ’t plat

Nog elke morgen word ik wakker met een liedje van ‘Tommy’ in mijn hoofd. Vandaag een week geleden was de eerste uitvoering. In de zaal zaten 600 mensen in afwachting van wat ging komen. Een dag later weer 600 bezoekers en op zondag, bij de laatste uitvoering, opnieuw volle bak. ‘Tommy in ’t plat’ was lang van te voren uitverkocht. En de mensen kregen waar voor hun geld.

Het succes was de optelsom van het enthousiasme van de initiatiefnemers, de klasse van alle muzikanten en solisten, de krachtige visuele effecten tijdens de show en de puike dialektvertaling van alle originele engelstalige teksten. En ook al waren die dialektteksten zo nu en dan minder goed verstaanbaar, toch leverde het geheel een oog- en oorstrelend samenspel op. Het was genieten vanaf de plaats waar ik zat.

Ik had elke voorstelling de beste plaats. Rechts op de bühne stond namelijk een fauteuil, van waaruit ik op verschillende momenten de rode draad van het verhaal -in dialekt!- aan het publiek mocht verduidelijken. Een prettige taak, ook omdat ik daarmee drie avonden achter elkaar getuige kon zijn van al het moois dat er werd geboden. En die kwaliteit kwam binnen. Drie keer overtuigend en met volle kracht. Heerlijk!

Daarom word ik nog elke morgen plezierig wakker met een nummer van de rockopera in mijn hoofd! Een fijne bijkomstigheid die voor mij het bewijs is dat ‘Tommy in ’t plat’ van een hoogstaande kwaliteit was. Gelukkig zijn er opnames van gemaakt. Zowel geluids- als video-opnames. Op L1-radio wordt de dialektversie van Tommy binnenkort (Pinksteren?) in zijn geheel uitgezonden. En volgens mij komen er beelden van zowel de ‘making of’, de repetities alsook van de uitvoering op DVD.

Daar kijk ik naar uit. Om zo nóg een keer getuige te kunnen zijn van die momenten waar ik het afgelopen weekend zo van genoten heb. En voor de muzikanten en solisten op de bühne eigenlijk pas de eerste keer dat ze zelf zien waar 1800 mensen zo enthousiast over waren. Net als ik. Enthousiast, omdat de klik die er was tussen alle muzikaal betrokkenen aanstekelijk werkte voor iedereen die er naar keek en luisterde.

Drie avonden een uitverkocht huis en drie avonden een staande ovatie. Een terechte beloning voor de inzet van velen. ‘Ontmoeten’, ‘verbinden’ en ‘verrassen’. Dat zijn de drie dragende elementen’ van het herdenkingsjaar rondom het 800-jarige bestaan van Horst aan de Maas. Drie kenmerken die met de rockopera ‘Tommy in ’t plat’ op alle denkbare manieren eer werden aangedaan.

1800 toeschouwers lieten zich verrassen en voelden zich verbonden bij de ontmoeting met -en hier komen ze- Joep, Josien, Renée, Roy, Tina, Marc J., Marc A., Petri, Lennart, Jan, Maikel, Eva en Sandra. De rockbandleden Philippe, Richard, John, Joris. Tel daarbij alle leden van de koninklijke harmonie van Horst op, onder leiding van Geert Mooren, Pepijn die de visuals verzorgde en Jesse Passenier, die de arrangementen schreef. Samen met Wim en Ger die de dialektvertaling maakten en de muzikant op de contrabas, waarvan ik nu even de naam niet weet.

Vanaf deze plek een hele, hele diepe buiging voor jullie allemaal en een tweede buiging voor alle mensen achter de schermen die jullie daarbij geholpen hebben. Top, top top. Niet vreemd dat er nu opnieuw een liedje in mijn hoofd klinkt: De titel? Sensatie!

PS De mooie foto’s zijn van Marcel Hakvoort

PS 2 De contrabassist heet Arthur Geurts (dank je Roy!)