‘We are all in this together’. Senator Bernie Sanders, presidentskandidaat in America, geeft antwoord op de vraag waarin hij gelooft, wat hem motiveert. Via Facebook wordt ik attent gemaakt op dit filmpje en het is de moeite van het kijken waard. Zijn argumenten triggeren me. ‘It is beyond intellect, it is a spiritual, emotional thing’. Indrukwekkend en hoopvol, zijn woorden. Luister en kijk zelf wat je er van vindt.
Zijn woorden brachten herinneringen bij me terug. Als kind heb ik me op enig moment wel eens afgevraagd hoe iemand anders zich in zijn of haar lijf zou voelen. Ik vond het wonderbaarlijk dat ik alleen maar mijn eigen gedachten kon denken en mijn eigen gevoel kon voelen. Die ander moest dat toch ook op zijn of haar manier ervaren, bedacht ik, maar hoe zou dat bij hem of haar zijn? En hoe zouden die gedachten en gevoelens van mijzelf en van de ander elkaar raken?
Hele korte momenten probeerde ik mezelf dan te verplaatsen in die ander, door mijn eigen gevoel van ‘in de ruimte’ zijn als een soort van blauwdruk te kopiëren naar die ander. Ik heb dat heel vaak geprobeerd en hoewel het eigenlijk vooral een vraag is gebleven, vind ik de poging nog steeds heel waardevol. Want nog steeds vraag ik me af wat andere mensen bezig houdt. Wat hen bezielt. De woorden van Bernie Sanders wakkeren dat gevoel opnieuw aan. Ik kijk om me heen en zie Thea, Pip en Mees naast me zitten.
Vier mensen, vlak bij elkaar en met elkaar verbonden. ‘If a child is hurt’, zegt Bernie Sanders, ‘then I hurt. If your children hurt, then I hurt. And you’. Hij wijst naar de mensen in het publiek. Bernie bedoelt met grote waarschijnlijkheid de mensheid, waar ik me prettig noodgedwongen even beperk tot mijn eigen familieleden, maar ik herken heel sterk wat hij zegt. Enkel jezelf zien en niets met de ander te maken willen hebben, is een eigenschap die weliswaar steeds vaker lijkt voor te komen, maar of dat ons mensen tot mens maakt? Ik betwijfel het. Bernie volgens mij ook.
Voor zover ik me in hem kan verplaatsen, natuurlijk. Maar mooi vind ik zijn gedachtengang wel. En hoopvol. ‘We are all in this together’. We zitten er allemaal samen in. En dat kunnen we ons, volgens mij, niet vaak genoeg realiseren. Steeds blijven doen dus, neem ik me voor, me verplaatsen in de ander. En in dié ander. En dié. In alle anderen. Omdat ik niet zonder ze kan. En ik denk dat dat voor ons allemaal geldt. Want we kunnen niet zonder de ander. Als was het maar omdat we zelf ook anderen zijn.
Geert van den Munckhof 