Vandaag, 33 jaar geleden, zijn Thea en ik voor de wet getrouwd. Een mooi getal, toen al: 19-9-91. En 33 is ook niet verkeerd. Ondertussen is er veel veranderd. Twee mooie kinderen, Pip en Mees, opgevoed, die ondertussen twee mooie mensen, Joris en Ili, aan ons gezin hebben toegevoegd. En sinds vorig jaar november is daar een prachtige aanwinst bijgekomen. Kleinzoon Tos, zoon van Pip en Joris. Voor al deze lieve mensen en voor de gelegenheid (je bent tenslotte niet iedere dag 33 jaar getrouwd) heb ik dit geschreven, zittend op een bankje, wind op de rug en de zon op m’n gezicht.
We vieren onze trouwdag verder niet. Thea is gewoon aan het werk en ik twijfel of ze er vandaag überhaupt bij stil staat en dat is verder ook prima. Toendertijd zijn we een dag later voor de kerk getrouwd (conform de wens van die tijd) en hadden we onze bruiloft. Ook daar is een heleboel over te vertellen, maar ik wil eigenlijk nu alleen maar even dit moment vieren. Voor Thea, voor Pip, Joris en Tos en voor Mees en Ili. Met een fietsgedichtje.
wind
op de rug
en de zon
op de neus
veel is er dan
niet meer
nodig
zoveel
te kiezen
maar even
geen keus
hier zíjn
maakt de rest
overbodig
GvdM | 190924
Geert van den Munckhof 