Verzameld werk
ik hoor de klokken van de kerk voortdurend auto’s ver van mij hoefijzers tikken op beton wellicht op weg naar eigen wei een houtduif klapwiekt vlot voorbij een vink slaat steeds van wietewiet drie kauwen spelen met de wind ik ben er bij en ook weer niet het weinige is almachtig veel en al die […]
jouw blikzei meer dan woordenen toch…bleef ik ze zoeken heb al die woorden-niet gezegd-gezochtin open boeken waar nooitgestelde vragende antwoordennietkregen en toch…was er dan nogdie blikdie zeiwat was verzwegen
het even niet meer wetenmet twijfel in je hoofdhet liefst zou je vergetenal wat je niet gelooft en toch, de vogels fluitenhet groen, de bloemen, oofter is geen twijfel buitenwat het leven je belooft
Ik probeer te accepteren wat er is. Me niet druk te maken over dingen waar ik niks aan kan doen. Me te onthouden van het hebben van een mening over zaken waar ik te weinig van af weet. Tegelijk zie ik steeds vaker om me heen dat veel mensen daar anders mee omgaan. Het lijkt […]
Gisteren zag ik ze weer. Ietwat verlept maar nog steeds in een mooie driehoek naast elkaar. Vorige week zondag waren ze er neer gelegd, wist ik. Negen prachtige rode rozen. De punt van de driehoek gaf de plek aan waar het om ging. Een dag eerder, op zaterdag, zat ik in de buurt van die […]
drie kwartiergewandeldinplaats vanmet de fietsmaar toch weerhier geland endenk ik vooralaan niets steeds weerop deze plekdie iets wakkerin me kustwaar de oude eikvast op z’n stekbovenalin stilte rust wat was enwat nog wachtverbondenin het hedenin witte bloesemzit de krachtvan toekomsten verleden
